با نمونه هایی از آبرنگ های امپراتوری مغول تا مجموعه های باند فرودگاه سنت لوران، هند در مد از نظر کاربردی کاتالوگ نمایشگاهی به همین نام است که ماه آینده در بمبئی افتتاح می شود. اما این نمایش همچنین یک تنظیم قدرتمند از لنزهایی است که گاهی اوقات نفوذ هند از طریق آن دیده می شود: این نمایش با سرپرستی بولز و طراحی شده توسط پاتریک کینمونث و معمار Rooshad Shroff، داستان مفصلی از زیبایی و تأثیر را روایت می کند که صدها سال و هزاران مایل را در بر می گیرد. . Kinmonth توضیح میدهد: «ما در تلاش هستیم تا چیزی را که در مورد تخیل، خلاقیت، و زیبایی است و نحوه استفاده از آن در فرهنگهای مختلف را ردیابی کنیم.
بین «India in Fashion» و NMACC به طور کلی، خلاقیت هندی به روشی تقریباً بیسابقه در حال گسترش است. شروف میگوید: «علیرغم تاریخ و نسب کشور، هنوز هم گاهی اوقات از نظر قدردانی از هنرها کاملاً نوپا به نظر میرسد. با این مرکز، فکر میکنم ما واقعاً میخواهیم آگاهی بیشتری نسبت به طراحی، هنر و فرهنگ ایجاد کنیم.» همانطور که کینمونث یکی از پویاییهای جذاب را در «هند در مد» توصیف میکند: «الهام میآید، و سپس تفسیر میشود، سپس به هند بازمیگردد، و سپس نسلهای جدید طراحان هندی و طراحان غربی دوباره الهام میگیرند. این یک مکانیسم جذاب است، در مجموع.”
از قرن هفدهم و تا به امروز، تأثیر هند بر مد غربی تاریخ پیچیده و لایهای از تحسین، تصاحب، بهرهبرداری و جشن بوده است.» همیش بولز می نویسد، ووگسردبیر جهانی در کل و سردبیر دنیای داخلی، که در هند در مد، کتاب جدید و مجللی که در این ماه از Rizzoli منتشر میشود، که او آن را ویرایش کرده و در کنار نویسندگانی از جمله سوزی منکس، پریانکا آر. خانا، آوالون فاثرینگهام و آلیا آلانا به آن کمک کرده است. او ادامه میدهد: «خزانه سنتهای نساجی و نساجی هند، الهامبخشی است که منجر به تقلید در دربار لویی شانزدهم و شیک پوشان عصر جاز پاریس، طراحان لباسهای ورزشی در آمریکای اواسط قرن، و هیپیهای تابستان عشق شده است». با این حال، با وجود تمام آن گرده افشانی متقابل فرهنگی، نقشی که هنرها و صنایع دستی هند در شکل دادن به زیبایی شناسی جهانی ایفا کرده اند، همیشه به حق خود نرسیده است.
«هند در مد» یک سالن وسیع را در مرکز فرهنگی کاملاً جدید نیتا موکش آمبانی که به عنوان محیطی در سطح جهانی برای هنرهای نمایشی و تجسمی طراحی شده است، کاملاً متحول خواهد کرد. (نمایشگاه هنر معاصر با همکاری جفری دیچ گالرییست و رانجیت هوسکوت نظریه پرداز فرهنگی و اجرای طراحی شده توسط فیروز عباس خان کارگردان و نمایشنامه نویس نیز به افتتاح NMACC کمک خواهد کرد.) شروف می گوید: «این حجم عظیمی از فضا است. در بمبئی مستقر است. او ادامه می دهد که مقیاس چیزی «بسیار بزرگ از نظر زبان معماری» را امکان پذیر می کند. در واقع، از جمله ارجاعات بصری برای چیدمان نمایش، نمایشگاه بزرگ لندن در سال 1851 و هندسه های مسحورکننده پلکان های هندی بود.