روبرتو کاوالی، طراح ایتالیایی که ظاهر بوهوی چاپ شده را با جذابیت جنسی القا کرد، در 83 سالگی درگذشت. این برند درگذشت او را تایید کرد. شرکت روبرتو کاوالی با خانواده آقای کاوالی تسلیت می گوید. سرجیو آزولاری، مدیر اجرایی روبرتو کاوالی، گفت میراث او منبع ثابتی از الهام است.
زمانی که نمایش‌ها دیجیتالی شدند (حدود سال 2000)، کاوالی یک نام طلایی در مد بود. حتی یک بزرگتر که از دور دوم شهرت برخوردار است. او هنگامی که در پاییز 2001 کمان خود را در حالی که پیپ می کشید، نشاط هفنر (منهای روپوش) را تراوش کرد. (در واقع از طراح خواسته شد تا لباس اسم حیوان دست اموز پلی بوی را در سال 2005 دوباره طراحی کند.) در آن زمان لئونین کاوالی زندگی خوبی داشت، چیزی که با فخرفروشی و قدرت مغز به آن دست یافت – و برخلاف شانس. در متن داستان زندگی کاکاوالی، بدن پرستی و سکسی آشکار کار او را می توان به طور گسترده تر به عنوان تأییدی بر خود زندگی دانست که از سنین جوانی شکننده بود.
پدربزرگ مادری کاوالی که در سال 1940 در فلورانس به دنیا آمد، یکی از اعضای گروه ماکیائولی از امپرسیونیست های ایتالیایی بود. پدرش که یک ضد فاشیست بود و گمان می رود نقشه بردار مین بوده است، زمانی که کاوالی تنها سه سال داشت توسط نیروهای نازی تیراندازی شد. تأثیر روانی به صورت فیزیکی از طریق لکنت بیان شد. طراح در مصاحبه ای در سال 2011 به لوک لیچ گفت: “سخن زدن برای من آسان نبود، شوک”. مادرش برای تامین معاش خانواده شروع به خیاطی در خانه کرد و برای کمک به او خیاطان را به خدمت گرفت. در 17 سالگی، کاوالی با اعتماد به نفس در آکادمی هنر در فلورانس ثبت نام کرد تا در رشته هنر و معماری تحصیل کند. در آنجا با همسر اول و مادر دو فرزندش، سیلوانلا جیانونی، آشنا شد و عاشق او شد.
در سال 1960، کاوالی پس از نقاشی دستی چند ژاکت برای یکی از دوستانش در تجارت لباس بافتنی، تشویق شد تا کاری برای خودش با طرح‌های گلدار نسبتاً سنتی انجام دهد و شروع به استفاده از آنها روی لباس‌های موجود کرد. لیچ در مقاله ای در سال 2011 نوشت که طراح مدت زیادی نگذشته بود پانوراما، با کمک مالی یکی از دوستانش، از آموزش فنون چاپ پارچه روی میز پینگ پنگ قرضی گرفته تا کار روی میز چاپ شش متری خود (که توسط مادرش خریداری شده) در یک گاراژ اجاره ای، تا ساختن اولین کارخانه اش فارغ التحصیل شده بود. . آن کارخانه در نوامبر 1966، نه چندان دور قبل از تابستان عشق، که کاوالی آن را تا بی نهایت در مد و زندگی شخصی خود گسترش داد، از بین رفت.
موفقیت بعدی طراح در حالی اتفاق افتاد که سعی داشت دروغی را که هنگام تعقیب دختر استفاده می‌کرد، درست کند. کاوالی حکایت زیر را در آن نقل کرد پانوراما مصاحبه. در سپتامبر 1970، جوان مطلقه در یک مهمانی در خانه طراح چرم ماریو والنتینو تصادف کرد. کاوالی در تلاش برای تحت تاثیر قرار دادن یک زن زیبا که از او پرسیده بود چه کار کرده است، پاسخ داد که او چاپ روی چرم انجام داده است. سپس او را به میزبان معرفی کرد و او خواست تا آنها را ببیند. این طراح با استفاده از تکنیک چاپ خود بر روی نازک ترین چرم دستکش، به چالش پرداخت. (گلهای هیپی در پالت غبارآلود Cacharel در آن زمان بسیار خشمگین بود.) والنتینو تنها کسی نبود که تحت تأثیر قرار گرفت. هرمس می خواست حقوق انحصاری این تکنیک را به دست آورد. من داشتم از پاریس برمی گشتم و در آن هواپیما فکر می کردم. فکر کردم، شاید حالا اگر یک مجموعه طراحی کنم، بتوانم با مدل های زیادی آشنا شوم! این همیشه یک اصل از زندگی من بود! طراح به لیچ گفت.