نگاهی اولیه به هتل جدید پر زرق و برق کریستین لوبوتین، ورملیو

این طراح که از دهه 90 صاحب خانه‌هایی در لیسبون و کامپورتا بود، بیش از یک دهه پیش با Melides برخورد کرد. داستان از این قرار است که او تصادف کرده بود و در حال رانندگی از یک بیمارستان محلی بود که متوجه شهر زیبا شد که با جنگل‌های سرسبز و یک تالاب وسیع همسایه شده بود. او به زودی خانه ماهیگیری را در سواحل آن خریداری کرد و همچنان دو بار در سال برمی گردد، هم برای کار و هم برای استراحت (مجموعه ای که اکنون توسعه یافته او شامل یک آتلیه با چشم انداز پانوراما از آب است). امید لوبوتن و ورملیو این است که زیبایی طبیعی محیط اطراف خود را با بازدیدکنندگانی که قبلاً این استان را به نفع بزرگترین شهرهای پرتغال یا آلگاروه دور می زدند به اشتراک بگذارد – اما او به همان اندازه مشتاق حفظ آرامشی است که در ابتدا او را به اینجا رساند. محل.

اما تغییر در راه است. از مسیرهای پر پیچ و خم شهر، از کنار درختان پرتقال و جلوی مغازه های بسته عبور کنید و به دری باشکوه که از چوب تیره تراشیده شده است برسید. پشت آن یک کندوی از فعالیت است، زیرا آخرین ضربه‌ها روی ملکی انجام می‌شود که تضمین می‌کند جمعیت شیک جدیدی را جذب می‌کند و به آرامی این منطقه را به یکی از داغ‌ترین مقاصد کشور تبدیل می‌کند: Vermelho، اولین هتل از افسانه‌ها. کریستین لوبوتین کفاش.

برای این منظور، اقامتگاه‌های بوتیک تازه‌ساخت او تنها شامل 13 اتاق است و نمای بیرونی آن با کمک دوست لوبوتن، معمار پرتغالی مادالنا کایادو، طراحی شده است تا با دیوارهای آبی و سفید پودری، سقف‌های شیب‌دار و شیب‌های ملایم، به‌طور یکپارچه با محیط ترکیب شود. دودکش های با ظرافت حکاکی شده با این حال، هنگامی که از درها عبور می کنید، قطعاً التقاطی تر می شود: در حالی که جزئیات پرتغالی متمایز زیادی وجود دارد، از سقف صندوق دار گرفته تا خیره کننده. azulejo نقاشی دیواری که روبروی استقبال قرار دارد، فضای داخلی نیز به میراث فرانسوی و مصری Louboutin و همچنین سفرهای گسترده ای که الهام بخش مجموعه های بی شمار او بوده است، ادای احترام می کند.



منبع

دهکده پرتغالی ملیدس هنوز مانند یک راز به خوبی حفظ شده احساس می شود. این دهکده خواب آلود با وجود اینکه فقط یک ساعت و نیم در جنوب لیسبون قرار دارد و 20 دقیقه با همسایه پرهیاهویش کامپورتا فاصله دارد، به نظر می رسد که از قرن نوزدهم در زمان یخ زده است. در مرکز آن، میدانی سنگ‌فرش‌شده قرار دارد، جایی که مناره کلیسایی سفیدکاری شده بر روی رستوران‌های کوچک خانوادگی با تراس‌های بیرونی و ردیف‌هایی از کلبه‌های با سقف سفالی با بالکن‌های فرفورژه قرار دارد. در یک روز گرم بهاری، این منطقه کاملاً خالی از سکنه است—همانطور که ساحل، قطعه ای طلایی و بادخیز از ساحل آلنتجو، که تنها 10 دقیقه با ماشین فاصله دارد.