خوشبختانه، در میراث ساراویا، سبک یک شیوه زندگی بود. این در یک ژاکت دودی مایل به سفید دودی کوتاه و دوخت با یقه های مشکی که روی یک تونیک هماهنگ و شلوار سفید مایل به قرمز پوشیده شده بود مشهود بود. یک جفت ظاهر چرمی – به رنگ رز متالیک یا چرم برنزه – به‌طور همزمان حسی مدرن و در عین حال عتیقه داشت، همانطور که چکمه‌های امضای او در سایه‌ای پررنگ قرمز بود. چند لباس ساتن براق، به‌ویژه شماره صورتی پاستلی همراه با شنل تک‌رنگ و روان با یقه مائو به نظر می‌رسید.
نکات برجسته واضح بود: یک کت و شلوار چرمی با الهام از کت و شلوار اسکی که عمه‌اش جکی در دهه 1980 پوشیده بود، به رنگ لاک ناخن مادربزرگ ساراویا رنگ شده بود. «این روح را دارد [and] انرژی قابل انتقال این قطعه ای است که نور خاص خود را دارد. تکه‌های جین مشکی، از جمله نسخه‌ای از کت و شلوار، و همچنین ظاهری متشکل از یک ژاکت دوچرخه‌سواری کوتاه همراه با شلوار کابوی (شامل شلوارها) بسیار امروزی به نظر می‌رسید.
به دور از روندها، ساراویا مجموعه ای ساخت که از یک جهت کاربردی است. شاید این روزها کاربردی بودن فراتر از لباس های واقعی باشد و در مورد دلبستگی ایجاد شده با لباس های شما نیز صدق کند. این می تواند یک ژاکت، یک شنل یا یک کت و شلوار چرمی باشد که می تواند یک عمر در کمد شما بماند و چه کسی می داند، ممکن است روزی به میراث خانوادگی تبدیل شود.