خیاطی و flou، دوتایی که مد لباس را تعریف می‌کند، زمانی با هم ترکیب شدند که کارل لاگفلد کرپ منظمی را با دامن‌های ابریشمی و نیمه شفاف ترکیب کرد. من به آن می‌گویم مد لباس «تران‌ویژوال». تصاویر از همه جا در یک شبح با هم ترکیب شده اند. جفت دیگری از اضداد بیشتر مفهومی بود. نوشتن در مورد یک فرمانده نیروی دریایی، ووگ گزارش داد، “ساخت به وضوح مد لباس بالا بود، دست سبک لاگرفلد در ساخت ژاکت ریشه در مجموعه لباس های آماده او برای Chloé داشت.”
در سال 1993 – سال گرانج – آینده مد در دنیایی خارج از بازار بار دیگر زیر سوال رفت. اگرچه اقتصاد شروع به بهبودی از رکود اقتصادی کرده بود که سال‌های اول دهه را رقم زد، طراحان همه چیز را کمرنگ‌تر می‌کردند و کمتر بر دکوراسیون و بیشتر بر روی سیلوئت و تناسب تمرکز می‌کردند. نوشت: «در دهه نود بازی ایمن، به نظر می‌رسد سادگی بی‌آرایش راه‌حل باشد». ووگ به هنگام. (“ثروت پنهان” را با نام دیگری در نظر بگیرید.)
این مجله اشاره کرد که کت‌های توئیدی که با لباس‌های طرح گلدار و چکمه‌های توری پوشیده می‌شد، راه لاگرفلد برای پرداختن به «روح فردگرایانه لباس‌های بازاری» بود. در بسیاری از موارد جواهرات کریستالی جای طلا و مرواریدهای مرسوم را گرفتند.