زاده هنگام بررسی آرشیو پوشاکی که در خانه دوران کودکی خود ذخیره می کرد، با نمونه کارها RISD خود مواجه شد. لباس‌ها و منسوجاتی که در آن زمان می‌ساخت نه تنها به امروز مربوط می‌شد، بلکه تمایل او را برای نزدیک‌تر شدن به کارش تقویت کرد. او گفت: «من واقعاً می‌خواهم منسوجات بسازم و لباس‌هایی بسازم که دارای بافت و زندگی باشد. و پسر یک لباس تکان دادن روبانی را انجام می دهد که شادی زنده را ارائه می دهد! برخی از قطعات، مانند ارسی که مهره‌ها می‌چکد، تک‌های عجیب و غریبی هستند که با استفاده از مواد قدیمی ساخته شده‌اند. برخی دیگر، مانند یک بدنه توری کشدار تزئین شده، وارد تولید خواهند شد. با یک جفت شلوار ساق دار توری نامتقارن که دارای ظاهری خاص است که برند را مشخص می کند، عالی به نظر می رسد.
مریم نصیر زاده با رد این ضرب المثل که می گوید دیگر نمی توانی به خانه برگردی، لوک بوک پاییزی خود را در خانه والدینش در لس آنجلس شلیک کرد. این یک بیان بصری از یک فرآیند مفهومی و عمیق‌تر بود که طراح در آن درگیر شده است، فرآیندی که مشاهده می‌کند او با بازدید مجدد از مکان‌ها و چیزهایی که دوست دارد و دوباره دیدن آنها، از کسب‌وکار و زندگی‌اش استفاده می‌کند.
طراح توضیح داد: “ما از ایده ساختن یک مجموعه اصلی الهام گرفتیم که قبلا هرگز انجام نداده بودیم.” در اینجا قطعات نه چندان ابتدایی برای نگهبانی وجود داشت، از شلوار «عقب‌افتاده» امضای او گرفته تا بمب‌افکن‌های چرمی، کت‌های بزرگ گرفته تا کت و شلوار، که با موادی مانند نوار و کرفس ساخته شده بودند. اینها مواردی هستند که طراح پس از گذشت این همه سال هنوز هم آنها را مرتبط می داند و می خواهد مشتریانش بتوانند بارها و بارها به آنها مراجعه کنند.