سباستین کابریس، دوست و نویسنده ونزوئلایی مقیم میلان، به یاد می آورد: «بسیار جالب بود که ببینیم چگونه همه در این فضای آمریکایی با هم زندگی می کنند. طرف تام، خیلی گرینگو، با خانواده و دوستان اولیویا که تا آنجا که می توانند کلمبیایی هستند، همه از Barranquilla هستند. درست در وسط شام عروسی، گروه شروع به نواختن کامل سالسا کرد و نیمی از مهمانی – از جمله اولیویا – از خوردن دست کشیدند تا بلند شوند و برقصند. شما فقط نمی توانید آنها را از لاتین تبار بودن منع کنید. شام سرو شد، اما سالسا هم سرو شد.»
تام و اولیویا می خواستند عروسی شان حال و هوای قدیمی نیویورکی داشته باشد، بنابراین باشگاه لوتوس، جایی که داماد در آن عضویت دارد، کاملا منطقی بود. اولیویا می گوید: «این واقعا یک رویا بود که به حقیقت پیوست. این مراسم در کلیسای پرسبیتریان خیابان مدیسون برگزار شد. عروس یک لباس بدون بند سفارشی Vera Wang پوشیده بود که در قسمت کمر بسته شده بود، با یک توری توهم از گردن تا مچ با یک دامن پهن با خط A پیچیده شده بود.
بعد از مراسم، آنها برای پذیرایی به کلوب لوتوس رفتند و اولیویا به اتاقش رفت تا لباس ستونی اسکار دلا رنتا را با یقه V زیبا و دستکش های توری اپرا کورنلیا جیمز بپوشد.
او می‌گوید: «من به ریشه‌هایم بسیار افتخار می‌کنم، بنابراین برایم مهم بود که در مراسم عروسی نکاتی از فرهنگ خود داشته باشم.» یک گروه پسر کوبایی به نام ملانژ در حال نواختن جاز لاتین، بولرو، و سالسا اولیه و یک لباس بود. توسط آلفردو بارازا، طراح اصلی ملکه های زیبایی کلمبیا، کادرها را علامت زده است.