سس ساندویچ باقی مانده بچه ها، از جعبه ناهار مدرسه برداشته و به غذای اصلی تبدیل شده است؟ اگر فوراً مجذوب این مفهوم شدید، قطعاً باید به دنبال نسخه‌ای از نویسنده باشید (و ووگ ویراستار مشارکت کننده) Tamar Adler’s کتاب آشپزی غذای ابدی: باقیمانده AZ، که دستور العمل های مبتکرانه و شگفت آور عملی را ارائه می دهد که همه چیز را از دونات کهنه گرفته تا بوریتوهای روز بعد گرفته تا آن کمی گرد و غبار باقی مانده در ته کیسه آجیل را در خود جای داده است. (به من اعتماد کنید: پس از تبدیل شدن به دانش آموز آدلر، شروع به بررسی همه چیز می کنید، از آب ماکارونی استفاده نشده گرفته تا لکه روغنی که در یک قوطی تقریباً خالی از دانه های کانلینی برای پتانسیل وعده غذایی باقی مانده است – و این خلاقیت جدید بخشی از سرگرمی است. ) مصاحبه ما با آدلر را در زیر بخوانید.
ووگ: ایده این کتاب از چه زمانی برای شما شروع شد؟
تامار آدلر: اولین کتاب من که یک دهه پیش منتشر شد، میکروب این کتاب بود. خوب، شاید میکروب نباشد، اما به نوعی طرح اولیه برای آشپزی با آنچه که دارید و پختن همه چیز بود. کل این کتاب به نوعی توضیحی درباره این گزاره است که آشپزی باید راهی برای عبور از اولویت های متغیر ما باشد. این راهی است برای ایجاد امکان آشپزی مقرون به صرفه و آشپزی پایدار و خوشمزه که شما را مجبور می کند واقعا استفاده کنید پخت و پز، و از آن اجتناب نکنید. سپس کتاب دومم را که درباره احیای دستور العمل های قدیمی است تمام کردم و قرار بود این نوع کتاب دیوانه وار و بسیار انتزاعی را در مورد فضیلت های غذا خوردن بنویسم. سپس من صاحب یک فرزند شدم و متوجه شدم که زمان چقدر متفاوت حرکت می کند و اولویت ها چگونه تغییر می کند و فضای مغز شما چقدر تغییر می کند وقتی بچه دار می شوید، و متوجه شدم که این احتمال وجود دارد که کسی نخوانده باشد. یک وعده غذایی ابدی 10 سال پیش، و اینکه آنها – مثل من – صاحب یک فرزند شدند. من فکر کردم، خوب، شاید راه دیگری برای آموزش این وجود داشته باشد، که تقریباً شبیه به CliffsNotes است. شما فقط می توانید به سبزی هایی که دارید نگاه کنید، و من داشتم از این مجموعه راه حل ها استفاده می کردم. سپس، بر اساس برنامه خود، می توانید به این نتیجه برسید که با همه سبزها می توان چنین رفتار کرد.
رایج ترین چیزی که از مردم می شنوید در مورد اینکه چرا احساس می کنند نمی توانند به روشی پایدارتر آشپزی کنند چیست؟
خوب، فقط برای گفتن آن، بزرگترین مشکلات غذا و آب و هوا ساختاری دارند و در صحنه بسیار بزرگتری نسبت به انتخاب شخصی وجود دارند. بنابراین من فقط می‌خواهم روشن کنم که ما به‌عنوان افراد، به‌ویژه در ایالات متحده، تحت فشارهای دیوانه‌کننده‌ای قرار داریم تا تصمیم‌هایی در سطح کوچک بگیریم که آسیب کمتری داشته باشند و اتلاف کمتری داشته باشند. وقتی همه را کنار هم می گذارید، موانع واقعی زیادی برای همه و به ویژه برای افراد کارگر و طبقه متوسط وجود دارد. در روزهای مردم زمان زیادی وجود ندارد، و اگر خانه ای دارید که دو نفر در آن کار می کنند و از قبل دانش آشپزی را ندارید، واقعا سخت است. من همچنین فکر می کنم که روشی که فرهنگ ما تقریباً تاریخ انقضا را بتشناخته است و ایده بد شدن اوضاع بخشی از آن است. فرهنگ آمریکایی، جدید بودن را به گونه‌ای که واقعاً جامع است و همه بخش‌های زندگی ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، فتیش می‌کند. و من فکر می‌کنم وقتی بت‌سازی ما از جدید را با زمان کم و تجربه کم و نه حمایت زیاد ترکیب می‌کنید، منظورم این است که … حتی به صنعت کتاب آشپزی نگاه کنید! من یک نویسنده کتاب آشپزی هستم، و گاهی اوقات به کتاب‌های آشپزی نگاه می‌کنم که به تازگی منتشر شده‌اند و بسیار زیبا و هیجان‌انگیز هستند و آنها را بسیار دوست دارم، اما در عین حال، در هر چیز جدید یک جمله ضمنی وجود دارد که آنچه شما دارید همین است. کافی نیست. من احساس می‌کنم اینجا در فرهنگ آمریکایی بسیار قوی است. البته منظورم این است که انسان‌ها همیشه در حال خلق چیزهای جدید هستند، اما من احساس می‌کنم سرعت و وحشیگری وجود دارد که به نظر می‌رسد ما هم در حال بیرون آمدن هستیم و هم چیزهای جدیدی مصرف می‌کنیم که در نهایت زیبایی‌شناختی، اخلاقی و اقتصادی هستند و چگونگی را تعریف می‌کنند. ما هر چیزی را که نیست جدید.