چه چیزی ما را انسان می کند؟ | ووگ

هوش مصنوعی اکنون با افزایش حواشی استقلال قادر به «یادگیری» است. با این وجود، از هم‌اکنون، کسی باید موادی را برای فرآیندهای یادگیری با هوش مصنوعی فراهم کند. اما اگر این مطالب تصاویری باشند که در اینترنت و رسانه های اجتماعی یافت می شوند چه اتفاقی می افتد؟

برای مثال، به کار رابرت کاپا فکر کنید. با تشکر از DALL-E، ما می‌توانیم از قبل تصاویری را به صورت à la Capa تولید کنیم. بنابراین می‌توانیم عکس‌های گمشده ساحل اوماها را با شروع آرشیو عظیم تصاویر در فیلم‌برداری جنگی هالیوود اختراع کنیم. یا می‌توانیم تعداد کمی از عکس‌های تار باقیمانده را تیز کنیم، شاید آنها را با عناصر دیگری که ممکن است برای معنای تصویر مفید بدانیم تکمیل کنیم. کیفیت شاعرانه ظریف آن نماهای اصلی چه می شود؟ از این گذشته، جوهر آنها نیز در ماجراهای ناگوار آن نگاتیوها است و قدرت آنها نه در واقع گرایی تصویر، بلکه در لرزش و تاری است که آن را محکوم می کند.



منبع

به عنوان مثال، به بازیگران بزرگ در ایجاد تصویر، DALL-E، Midjourney و Stable Diffusion فکر کنید که امروزه به صورت دموکراتیک در دسترس همه هستند. با ماهیگیری از استخر عظیم تصاویر در وب، این سیستم‌ها فقط می‌توانند کلیشه‌ها و پیشداوری‌هایی را که بر مواد منبع و معیارهای حاکم بر فرآیندهای «خودآموزی» آنها تأثیر می‌گذارد، بازتولید کرده و در نتیجه تقویت کنند.

در اینجا چند نمونه آورده شده است.

ما می‌خواهیم از آن بینش‌های اولیه ادامه دهیم و از نقطه‌ای که بیشتر به PhotoVogue مربوط می‌شود و واجد شرایط آن است، یعنی جنبه تصاویر و بازتولید آن‌ها (مشکلی که برای والتر بنجامین عزیز است) و مهم‌تر از همه تولید و خلق آن‌ها به مشکل نزدیک شویم. به ما اجازه می دهد تا از هر مرجع دنیای واقعی جدا شویم – و همچنین استفاده از آنها. سوالاتی که به آنها اشاره خواهیم کرد بسیار گسترده و نگران کننده هستند.

بنابراین، سؤال سیاسی و فرهنگی هم جدی و هم پیش پا افتاده است: چیزی به نام هوش مصنوعی خنثی وجود ندارد، همانطور که هیچ ذهن انسانی عاری از تعصبات فرهنگی یا سیاسی نیست. چگونه می‌توانیم مقابله با این سوگیری‌ها را متصور شویم که به عنوان مثال، امروزه دیدگاه خاصی از انسان در مدل‌های هوش مصنوعی ارائه می‌کند که به نفع افق انسان‌شناختی و اجتماعی-فرهنگی فناوری بزرگ است؟

باز هم در مورد استفاده از هوش مصنوعی، بازتاب های زیادی از نظر زیبایی شناسی و زندگی هنری وجود دارد. در واقع، هوش مصنوعی قادر است تصاویری به سبک هر عکاسی تولید کند، با نتایجی که از عکس‌های عکاس که تقلید می‌کنند قابل تشخیص نیست. تنها کاری که باید انجام دهید این است که هوش مصنوعی را برای انجام آن آموزش دهید.

اما در این مرحله، اصالت، اصالت و منحصر به فرد بودن یک اثر و خلقت انسانی چطور؟ آیا هوش مصنوعی می تواند چیزی فراتر از مشتق ساده باشد؟ و با انفجار نتایج «خلاقیت» مصنوعی، چه عواقبی برای آرشیو آثار انسانی خواهد داشت؟