به نوعی بیست و پنجمین سالگرد آن است جنسیت و شهر، که برای من هیچ معنایی ندارد زیرا احساس می کنم همین دیروز بود که قسمت بدنام خرگوش را تماشا می کردم و ذهنم را درگیر می کردم. تحت نظارت آزادانه 11 ساله. (اگر می خواهید در مورد مادرم قضاوت کنید، اما حداقل من در اوایل از این مفهوم آگاه بودم که رابطه جنسی باید برای زنان لذت بخش باشد، درس مهمی که من به طور کامل به عنوان پنجمین مدرسه خارج از صفحه نمایش و متوسطه شرکت می کنم. عضو SATC تنظیم.)
می‌پرسید به چه نوع فلاپ‌هایی اشاره می‌کنم؟ خوب، چیزهای زیادی برای انتخاب وجود دارد-زمانی که او با خماری به آ نیویورک مجله تیراندازی کرد و در نهایت در کنار تیتر تمسخر آمیز «مجرد و شگفت‌انگیز؟» برای آیندگان اسیر شد. به یاد می‌آورم—اما مزیت فوق‌العاده شکست کری برادشاو باید زمانی باشد که او در حین راه رفتن (یا تلاش برای راه رفتن) در نمایش دولچه و گابانا به چیزی تبدیل شد که استنفورد آن را «کشتار مد» در کت‌واک می‌نامید. مطمئناً، کری به عنوان یک شخص واقعی نقل قول-بی نقل قول در نمایش انتخاب شد (برخلاف یک مدل)، اما دیدن او که برای اولین حضورش در باند فرودگاه هیجان‌زده می‌شود فقط برای اینکه کاملاً آن را بخورد، دل‌خراش است. هر بار که اپیزود را تماشا می‌کنم، احساس می‌کنم یکی از دوستان کری در میان جمعیت است که مشتاقانه منتظر است تا خودش را اصلاح کند.
همانطور که در مورد 25 سال ارزش Cosmos، کفش‌های گران قیمت مضحک، و ستون‌نویسی بسیار نامتعارف فکر می‌کنم، نمی‌توانم از یک واقعیت ساده فرار کنم: من طرفدار کری نیستم. این تا حدودی به این دلیل است که من کتاب درسی میراندا هستم (طلوع استنفورد بلاچ، خورشید هری گلدنبلات)، اما بدون تکرار گناهانی که قهرمان اصلی سریال تا به حال مرتکب شده است، کافی است بگویم که من به ندرت خودم را در کری می دیدم – البته به جز وقتی او شکست خورد
یکی دیگر از ورودی‌های مهم در فایل‌های فلاپ کری برادشاو باید زمانی باشد که او در یک Post-it ریخته شد. من فکر می کنم که این در واقع بدترین راه برای جدا شدن از کسی نیست (شخصاً ترجیح می دهم یک یادداشت بخوانم تا اینکه اجازه دهم کسی من را به صورت شخصی در حال گریه کردن زشت ببیند)، بلکه روشی است که او با آن اتفاق ناگوار برخورد می کند. کری است – یعنی با عصبانی شدن از جهنم، گند گفتن با سابقش با دوستانش، کشیدن علف هرز در خیابان، گرفتن بلیط از پلیس، و پایان دادن به شب با یک بستنی سنگی در جمع بهترین هایش – کری است. در ارتباط با او شاید عجیب باشد که بگویم این را برای او دوست دارم، اما دوست دارم! نسخه بی نقص و سبک نماد کری که در بسیاری از پوسترهای اتاق خوابگاه در اختصار وجود داشت، هرگز برای من کار خاصی نداشت، اما او در هرج و مرج خود بی نهایت جذاب است.