نمایش! فتنه! پیچیدگی! آه لا لا. از زمانی که ویکتوریا بکهام در سپتامبر امسال از پله های مهیب اولین باند فرودگاه خود در پاریس بالا رفت، فضای معمایی خاصی آتلیه او در لندن را پر کرده است. او در طول پیش نمایش مجموعه بعدی خود برای پیش از پاییز گفت: “این یک زنانگی قدرتمند است که کاملا اغوا کننده و فریبنده است.” کلمات او نمی توانستند تضاد بیشتری با زرق و برق عملگرایانه ای که 10 سال اول نام تجاری او را تعریف می کرد، نشان دهند. حالا او در حال تغییر مکالمه است. حرکت معنوی او به پاریس – با قرارهای مد لباس بالا و باطنی گرایی آوانگارد – آغازگر یک تغییر پارادایم شجاعانه اما مطمئن برای بکام است که حتی در یک پیشنهاد تجاری مانند مجموعه پیش از او مشهود بود.
کت و شلوار بکهام بهتر از هر چیزی جاه طلبی او را نشان می داد. در اینجا، او مطالعات نمایش پاریس را در مورد آنچه که به بهترین وجه می‌توان به عنوان خیاطی «اصیل» توصیف کرد ادامه داد: برش معماری که مراحل فرآیند خیاط را با نگه داشتن دوخت موقت به عنوان تزئین و اضافه کردن جزئیاتی مانند پانل‌های ساختارشکن نشان می‌دهد. در مورد بکهام، این جزئیات تصویری به نظر می رسند، مانند بازنمایی صادقانه از منحنی یادگیری که او هنوز تجربه می کند. او گفت: «این چیزی بیش از یک پیش مجموعه است. «این در مورد کمد لباسی است که به خطر نیفتاده است، اما همچنان بسیار برجسته و بسیار مطلوب است. وقتی تصمیم گرفتم در پاریس نمایش دهم، می دانستم که فشار بیشتری روی تیم و آتلیه وجود دارد تا اجرا و تکنیک را به سطح دیگری برسانند و در عین حال کار را آسان کنند.
بکهام ممکن است مسیر مد سنتی را به صحنه پاریس طی نکرده باشد، اما اگر این درک از طراحی مترادف با پیچیدگی-*دفتگی- باشد.او با آن غریبه نیست برند او همیشه نماینده خودش بود. اگر قبلاً تصویر عمومی را که او در مصاحبه‌ها، انتشار عکس‌ها و رسانه‌های اجتماعی کنترل می‌کند منعکس می‌کرد، اکنون شاید شروع به تجسم جنبه بکامی کند که او برای عموم آشکار نمی‌کند: همه چیزهایی که طرفداران و مشتریان او نمی‌دانند. در مورد او اما دوست دارم و این، mesdames et messieurs، نوعی دسیسه است که زمزمه سالن های روکوکو پاریس این کتاب را نوشته است.