لامینه بادیان کویاته در یک تماس در مورد نمایش بهار 2023 خود که در یک پیاده رو در نزدیکی هتل دو ویل در پاریس ارائه شد، به طور نیمه شوخی گفت: «این یک اعتراض بود. این سومین نمایش چریکی در حرفه این طراح متولد مالی بود. اولین کار او در سال 1992 مجموعه ای از ظاهرهای کاملاً سیاه بود که در Tuileries خارج از نمایش کارل لاگرفلد به نمایش درآمد. تلاش سال دوم او در خارج از نمایشگاه ژان پل گوتیه به صحنه رفت و مدل ها لباس سفید پوشیدند.
پیشینه ماجرای عمومی این فصل ماجرای پیچیده ای است، اما به نظر می رسد که کویاته و شریک تجاری اش رودریگو مارتینز اخیراً آکادمی آب و هوای شهر را کشف کرده و سعی کردند نمایشی را در آنجا ترتیب دهند، اما با مخالفت مواجه شدند. این یک غافلگیری و ناامیدی برای تیم بود زیرا کویاته دو دهه است که مسئولانه کار می کند. اما طراح، که اگر تاب‌آور نباشد، هیچ چیز نیست، به رویکرد DIY خود وفادار ماند و توانست در این موانع فرصت پیدا کند. یکی دیگر زمانی خود را نشان داد که کادری از افسران پلیس به دلیل اشتباه در مجوز صدا تقریباً سخنرانی را متوقف کردند. با این حال، در نهایت، نمایش ادامه یافت و تجربه Xuly-Bët بهار 2023 از نظر قالب، بازیگران، ساختن جامعه و، بله، لباس تبدیل به یک لحظه کامل شد.
مارتینز توضیح داد که افراد تجاری محلی حمایت و فضاهای خود را قرض دادند که به عنوان پشت صحنه موقت استفاده می شد، در حالی که بازیگران “به عنوان یک اقدام مهربانانه آمده بودند، هیچ پولی در کار نبود.” در واقع، بسیاری از اعضای قدیمی خانواده Xuly-Bët از جمله دبرا شاو بودند. باربارا بلانچارد، که نمایش را افتتاح کرد، اولین شریک تجاری کویاته بود، و میشل الی، که در کنار سه پسرش ظاهر شد، یکی از موزه‌های اولیه بود. همچنین مدل های دهه 90 کریستل سنت لوئیس آگوستین و ولادیمیر مک کری ظاهر شدند. همه اینها برای حمایت از ایده طراح، که او در یک تماس توضیح داد که نشان می دهد چگونه “نسل ها می توانند با هم کار کنند” را پشتیبانی می کند.
یکی دیگر از تمرکزهای مرتبط بر ارزش ماندگار طراحی خوب بود. مدل‌ها از ظاهر آرشیوی (قدیمی و قدیمی) ترکیب شده با سبک‌های فصل جاری استفاده می‌کردند. کویاته می‌گوید «مورد طلسم» شخصی‌اش یک هودی قدیمی برش خورده Funkin’ Fashion است. این ویرایشگر از دیدن بازگشت قطعات لایه بندی نایلونی قرمز دوخته شده هیجان زده شد. این طراح خاطرنشان کرد: کارهایی که ما با جوراب شلواری انجام می دهیم، شروع من است. تمرکز کویاته روی لباس مردانه جدیدتر بود که او در هماهنگی با مدیر استودیو خود آن را توسعه داد. بله، مردانی با دامن، شلوارهایی با جلیقه‌های فوق‌العاده و ژاکت‌های وسطی بودند.
همچنین مقدار زیادی تارتان وجود داشت و برای ادای احترام به طراحان دوست داشتنی Azzedine Alaïa و Vivienne Westwood از آن استفاده شد. کویاته توضیح داد: “می خواستم آنها را در آغوش بگیرم.” تقریباً زمانی که وستوود شروع به کار می کرد، به تازگی جایزه ای دریافت کرده بود و پول جایزه خود را به او داده بود. زمانی که شروع کردم، او واقعاً از من حمایت کرد. من واقعا جوان بودم و او واقعاً دست مرا گرفت. زمانی که شروع کردم واقعا خجالتی بودم، و به خصوص در پاریس، آنها بسیار بسیار بداخلاق هستند، بنابراین وقتی می بینند که یک سیاه پوست آفریقایی وارد می شود و آسایش آنها را به هم می زند – ویوین واقعاً تجربه من را درک کرد.
مدل‌هایی که در سال 1993 در مجموعه سفید راه می‌رفتند، بوم‌باکس‌ها را روی شانه‌های خود حمل می‌کردند. در این نمایش که 30 سال بعد ارائه شد، هر مدل یک سخنران شخصی داشت. به نوبه خود، کویاته همیشه به آهنگ خودش رفته است و روحیه جنگندگی خود را حفظ می کند. طراح گفت: ما باید نگران آینده باشیم. صنعت ما باید واقعاً روش تولید را تغییر دهد.»