این یک مجموعه کمین چند گذری بود که دسترسی مستقیم پوشیدنی را به دو دنیای دور ارائه می کرد. باشگاه توکیو دهه 1990 و فرهنگ آواتار MMO معاصر. یون با چت کردن با Zoom (که خوشبختانه آخرین مورد ما خواهد بود، زیرا Runway در حال بازگشت به پروتکل‌های قبل از همه‌گیری برای بررسی است)، یون مشاهده کرد: «این یک مهمانی پرحاشیه خودمان است. من به این فکر کردم که چگونه وقتی بیرون می روید شخصیت متفاوتی به خود می دهید. شما بازیکنی را انتخاب می کنید که از طریق آن بازی را انجام دهید. همچنین به نوعی به متاورس و آن فعالیت‌هایی که من در اطراف کمین می‌سازم پیوند دارد تا ببینم در نهایت چه نوع لباس‌هایی می‌توانند شبیه شخصیت‌های آواتار شوند. بنابراین مجموعه ای از همه آن چیزها بود. اما مهمتر از همه، این یک هیاهو است.»
اسم حیوان دست اموز، خرس و گوش موش مانند یک بازی آشکار در آن پلتفرم های بازی که یون در حال استفاده از آن بود، به نظر می رسید، همانطور که نسخه ریبوت شده او از بوت Tank Girl/Buffalo دهه 90 که در همه جا، آنلاین و خاموش، در حال حاضر وجود دارد. پخش‌کننده‌های سی‌دی شخصی متالیک (در واقع قاب‌های کارتی، یون گفت) و هدفون‌های گوش گربه‌ای نیز بازخوردهای خنده‌داری بودند. الگوهای نمایش نور اتاق وو وو در پیراهن های پولک دار و لباس ها و دامن های چاپ شده وجود داشت. لباس‌های کار کروک مات و لباس‌های شبکه‌ای A برای شخصیت‌هایی که تمایل شفاف‌تری دارند. پاها گرمکن چرمی، تاپ های بیکینی مشبک و لیکرا، تکه های چرمی با بست های جانبی پوپر، تاپ های کراپ کرست، ژاکت های خز بریده (فکس)، جین گشاد، و دامن های کوتاه با پودیوم همه چیزهایی بودند که دوست دارید در کنار خود داشته باشید. دفع قبل از یک شب در کنار ساب ووفرها.