الساندرو دل آکوا تمایلی به پیروی از هیچ شیفتگی مد ندارد. هر چیزی که مد روز فریاد می زند، او را به هم می ریزد. او در یک قرار قبل از پاییز به شوخی گفت: “من به وسواس هایم پایبند هستم، آنها برای من بسیار عزیز هستند.” لباس های او برای دیوای یک فیلم نئو نوآر ایتالیایی، با پیچ و تاب از اروتیسم بورژوایی، و ترکیبی دقیق از آنچه که در حال حاضر است با اشارات حسی رترو مناسب است.
او می‌گوید: «من همیشه چیزهای مشابهی را دوست دارم: توری، حس بودوآر، بازی مردانه در مقابل زنانه، لکه‌های پلنگی، رنگ گوشت، شفافیت. اما او همچنین نسبت به خیاطی خوب، لباس‌های زنانه با عطر و طعم دهه 1940، درخشش پولک‌های پولک‌زیستی که در برابر لباس بافتنی بازی می‌شود، و رنگی از گرانج علاقه‌مند است. همه وسواس‌های دل آکوا برای قبل از پاییز باقی ماندند و فقط با نسبت‌های تازه و طراوت بهینه‌سازی شدند.
جدیدترین شکل ظاهری باریک، کشیده، و شانه‌های کوچکی بود، مانند یک کت دو سینه‌ای که مچ پا دوست‌داشتنی از پشم سرمه‌ای بود که یقه‌های بزرگ آن به دهه 1970 اشاره می‌کرد. در یک یادداشت مشابه با نسبت های کوچک، کوتاه کاپوتینو در پیراهن کش‌دار برهنه که لایه‌های توری مشکی دارد، یک لباس دریایی راه راه برتون یقه‌بلند که زیر سوتین مخملی مشکی پوشیده شده بود، و با شلوارک نخی مردانه و مردانه سفید پوشیده شده بود.
معرفی اشکال لاغرتر باعث نمی شود که پیشنهاد سایز بزرگ قدیمی به نظر برسد. با این حال، حجم‌های سخاوتمندانه کمتر طاقت‌فرسا بودند، و حس راحتی حسی را به جای حضور قدرتمند و قاطعانه منتقل می‌کردند. نمونه مورد نظر یک کت گرد شکل با تیغه شاه ماهی سیاه و سفید با یقه کرکی بود. در جای دیگر، یک کت خز پوشانده ابر مانند که از ترمه یاسی کم رنگ پشمالو ساخته شده بود، مانند یک کت پشمی مشکی با کمر بسته، که با گرداب نامتقارن پرها خنثی شده بود، بسیار شگفت انگیز به نظر می رسید.
چیزهای زیادی برای دوست داشتن در این مجموعه وجود داشت، اما لباس ها قطعاً خواستنی ترین تکه ها بودند. بریده‌شده در لباس‌های زیر زنانه- برهنه یا کرپ بنفش کم‌رنگ، پولک‌های مایع یا ابریشم گلدار، جلایی داشتند که با استایل بی‌تفاوت و شنی که امضای Dell’Acqua است، در تضاد بود.