این نمایشگاه همچنین مجموعه بزرگی از پرتره‌های افراد مشهور از دنیای سرگرمی، بازیگران، رقصندگان، موسیقی‌دانان و همچنین فعالان حقوق مدنی، سیاستمداران و نویسندگان، از جمله پرتره‌های بیتلز (جان لنون، پل مک‌کارتنی، جورج هریسون، رینگو استار) را به نمایش می‌گذارد. و همچنین باب دیلن اثر میکل آنجلو آنتونیونی، آلن گینزبرگ، سوفیا لورن، مریلین مونرو، دالایی لاما، و دو اثر توسط اندی وارول، جایی که پدر هنر پاپ آمریکایی تصمیم می‌گیرد صمیمیت خود را با نمایش زخم‌های گلوله‌اش به ریچارد آودون نشان دهد. زنده ماندن از یک سوء قصد
ریچارد آودون. روابط • Palazzo Reale
منبع
مدها را می توان به دو دوره اصلی دسته بندی کرد. تصاویر اولیه که قبل از سال 1960 ساخته شده‌اند، «در مکان» گرفته شده‌اند و مدل‌هایی را نشان می‌دهند که نقشی را برای برانگیختن یک روایت جعل می‌کنند.
از سوی دیگر، آثار بعدی منحصراً بر روی مدل و لباس هایی که او می پوشد تمرکز می کنند. در این عکس‌های بعدی، آودون اغلب از یک پس‌زمینه مینیمالیستی و یکنواخت استفاده می‌کند و اغلب سوژه را در حالت‌های پویا به تصویر می‌کشد و از فرم‌های سیال بدن برای آشکار ساختن، پارچه و حرکت لباس استفاده می‌کند.
Palazzo Reale در میلان، ریچارد آودون (1923-2004)، یکی از استادان عکاسی قرن بیستم را با نمایشگاهی تحت عنوان «RICHARD AVEDON. روابط» که بیش از شصت سال فعالیت او را از طریق 106 تصویر از مجموعه مرکز عکاسی خلاق (CCP) در توسان (ایالات متحده آمریکا) و بنیاد ریچارد آودون (ایالات متحده آمریکا) ردیابی می کند.
این نمایش نگاهی عمیق به ویژگی‌های خلاقانه هنر آودون ارائه می‌کند که او را به یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم تبدیل کرد. در حالی که از یک طرف، او در شیوه عکاسی از مدل‌ها انقلابی ایجاد کرد و آنها را از سوژه‌های ثابت به بازیگرانی تبدیل کرد که شخصیت‌های اصلی مجموعه هستند و جنبه انسانی خود را نیز نشان می‌دهند، از سوی دیگر، پرتره‌های خیره‌کننده سلبریتی‌ها، سیاه و سفید و اغلب بزرگ. فرمت، قادرند درونی ترین جنبه روانشناختی فرد به تصویر کشیده شده را آشکار کنند.