از دور، رقصندگان Syzokryli شبیه عروسک هایی هستند که هاله های گلی – وینکی – دور سر خود دارند. از نزدیک، چهره آنها داستانی متفاوت و خشن تر را روایت می کند. امروز زنان این گروه رقص اوکراینی گرد هم آمده اند تا در یک استودیوی کوچک در چند بلوک میدان یونیون اجرا کنند. اتاق ساده، مملو از تقریباً 11 زن (به علاوه 10 کارآموز) از اوایل نوجوانی تا اواخر 30 سالگی، بعد از هر برنامه معمولی به طرز عجیبی داغ می شود. حرکت پا پیچیده، سریع و با دقت تقریباً نظامی اجرا می شود. در پایان، دانه‌های عرق بر روی آرایش خودساخته و آماده برای صحنه می‌درخشند: لب‌های قرمز و صورت‌های پودری کم‌رنگ با ریزه‌های رژگونه. آنها دو قیطان می‌بندند که در بالای سر بسته شده‌اند، که در جلوی سر قرار نمی‌گیرد.
در شهر نیویورک، یک شرکت رقص اوکراینی در سنت قدرت می یابد
پریما-بوهاچفسکی وقتی دخترش، آنیا بوهاچفسکی لونکویچ (وکیل سابق و اکنون مدیر اجرایی شرکت)، سیزوکریلی را تأسیس کرد، تنها 13 سال داشت. لونکویچ می‌گوید: «همه رقص‌ها روی من بود. “در خانه اگر او به یک شریک یا مجموعه ای از دستان نیاز داشت، من یا برادرم بودم.” امروزه، زنان سیزوکریلی، لونکویچ را با احترام، اما با احترام، پانی آنیا یا «معلم آنیا» می‌خوانند. حتی برخی با محبت از او به عنوان مادر خود یاد می کنند. لونکویچ می‌گوید: «دخترم هر سال می‌گوید: «مامان، الان چند فرزند خوانده داری؟» “من سر آنها فریاد می زنم که انگار مال من هستند!”