من بسیار هیجان زده خواهم شد که یک چهره محبوب راف را به عنوان کسی که بدون ترس مفهومی ترین قطعات خود را به مدت 12 سال در Seven New York به فروش رساند، معرفی کنم. علاوه بر فروش درست راف از سال 2002، ما همچنین نمایش باند او را در سال 2004 در کلوپ شبانه Marquee که هنوز افتتاح نشده بود، برگزار کردیم… به هر حال، این یک مسابقه سخت است، اما باید بگویم که ظاهر (و کلکسیون) راف مورد علاقه من است. ) پاییز 03 بود، نگاه 12/13، مجموعه پیتر سویل او با این آرم نمادین باهاوس روی یک بمب افکن چرمی دستکاری شده، روی ژاکت بافتنی باهاوس با ماشین همسان، با شلوارهای دوخت آسان و صندل های افسانه ای (او تنها کسی بود که می توانست ماندال‌ها را به شیوه‌ای انقلابی، غیرقابل تصور و غیر یوروترش انجام دهید). من به طور جدی همین الان این را می پوشم و فکر می کنم که آن را به پول. آن مجموعه فروخته شد خیلی خوب در Seven که من خیلی از قطعات آن مجموعه را نگرفتم، اکنون با تأسف فراوان. در واقع من در واقع هر یک از ژاکت های بافتنی بدنام “Unknown Pleasures” را قبل از اینکه بتوانم یکی از آن ها را بگیرم فروختم و به طور جدی تا به امروز، در حال جست و جوی eBay برای یافتن این قطعه بی فایده بودم. برای من این نگاه/مجموعه واقعاً راف و زیبایی‌شناسی او را در بر می‌گرفت: اضطراب نوجوانان، نمادهای برجسته‌ی موج نو، و دوران پست پانک، لباس‌های بیرونی تازه‌اندیشیده‌شده، رسمی خاصی که اصلاً سفت نبود، و البته مدل آن بود. رابی اسنلدرز، نماد آنتورپ او در دهه 00.
راف سایمونز توانسته است جوهره جوانی و بسیاری از خرده فرهنگ‌های خاص مختلف را به تصویر بکشد و آنها را بدون اینکه بیش از حد آنها را ذائقه کند یا سردشان کند، در معرض دید قرار دهد، اما در واقع چشم‌های بیشتری را به سوی آنها جلب کرده و مردم را به چیزهایی که ممکن است علاقه مند کنند، جلب کند. کشف نکرده ام اگر برای او نبود. شامل طراحان گرافیک و هنرمندانی که معمولاً روی لباس کار نمی‌کنند، مانند پیتر ساویل یا پیتر دی پاتر. به طور همزمان ایده های بسیار آمریکایی مانند فرهنگ دانشگاهی و مصرف گرایی آمریکایی را در بر می گیرد. از این رو، Summa Cum Laude (بهار 2000) و نبراسکا (پاییز 2002) انتخاب شدند.
