من با افتخار می گویم که در 29 سالگی به طور کامل بر ترس خود از شب غلبه کردم، اما از نظر اشتهایم برای مطالب ترس آور هنوز به یک دانش آموز کلاس سوم نزدیک تر هستم. مجبور شدم فصل اولش رو ببینم ژاکت زرد– نمایشی درباره زنان جوانی که از یک سانحه هوایی ویرانگر جان سالم به در می برند و جامعه ای عجیب و غریب و شاید فراطبیعی جدید در بیابان کانادا می سازند – از طریق انگشتان من، و فقط پس از خواندن خلاصه داستان دقیق هر قسمت از قبل، تا تعجب نکنم. با هر چیز وحشتناک یا از نظر روانی وحشتناک. من واقعاً نمی دانم که آیا می توانم برای فصل 2 در ماه مارس تنظیم کنم یا نه، اما می توانم نه انجام این کار مانند یک شکست به نظر می رسد، به خصوص به این دلیل که یکی از بهترین و عجیب ترین برنامه های تلویزیونی در حال حاضر ساخته شده است. با این حال، در نهایت، آیا ارزش شب های بی خوابی را دارد؟
وقتی A24 منتشر شد، اولین بار احساس کردم که باید بر فوبیای خود غلبه کنم میدسومار در سال 2019، و در حالی که میدانم فیلم به رهبری فلورانس پیو در مقایسه با فیلم معمولی شما ترسناک نیست، آنقدر از صحنه آغازین آن ناراحت شدم که حتی نتوانستم روی داستان تمرکز کنم. من تمام فیلم را روی صندلی خود خم کردم و از تاریخم خواستم تا آنچه را که در حال رخ دادن است به شیوه ای غیر ترسناک منتقل کند، که اتفاقاً آن چیزی نیست که من آن را یک نکته عاشقانه داغ بنامم.