آیا من Zeitgeist را از دست می دهم زیرا ترسناک را دوست ندارم؟

من با افتخار می گویم که در 29 سالگی به طور کامل بر ترس خود از شب غلبه کردم، اما از نظر اشتهایم برای مطالب ترس آور هنوز به یک دانش آموز کلاس سوم نزدیک تر هستم. مجبور شدم فصل اولش رو ببینم ژاکت زرد– نمایشی درباره زنان جوانی که از یک سانحه هوایی ویرانگر جان سالم به در می برند و جامعه ای عجیب و غریب و شاید فراطبیعی جدید در بیابان کانادا می سازند – از طریق انگشتان من، و فقط پس از خواندن خلاصه داستان دقیق هر قسمت از قبل، تا تعجب نکنم. با هر چیز وحشتناک یا از نظر روانی وحشتناک. من واقعاً نمی دانم که آیا می توانم برای فصل 2 در ماه مارس تنظیم کنم یا نه، اما می توانم نه انجام این کار مانند یک شکست به نظر می رسد، به خصوص به این دلیل که یکی از بهترین و عجیب ترین برنامه های تلویزیونی در حال حاضر ساخته شده است. با این حال، در نهایت، آیا ارزش شب های بی خوابی را دارد؟

وقتی A24 منتشر شد، اولین بار احساس کردم که باید بر فوبیای خود غلبه کنم میدسومار در سال 2019، و در حالی که می‌دانم فیلم به رهبری فلورانس پیو در مقایسه با فیلم معمولی شما ترسناک نیست، آنقدر از صحنه آغازین آن ناراحت شدم که حتی نتوانستم روی داستان تمرکز کنم. من تمام فیلم را روی صندلی خود خم کردم و از تاریخم خواستم تا آنچه را که در حال رخ دادن است به شیوه ای غیر ترسناک منتقل کند، که اتفاقاً آن چیزی نیست که من آن را یک نکته عاشقانه داغ بنامم.



منبع

می توانم ترس خود را از فیلم های ترسناک و برنامه های تلویزیونی ترسناک به چیزی که در خانواده من به عنوان ” Jeepers Creepers حادثه، که در آن پسر عموهای دبیرستانی من وظیفه نگهداری از یک کودک هشت ساله من و یکی دیگر از دوستان خانوادگی مشابه سالخورده را داشتند و تصمیم گرفتند که این ایده خوبی است که به ما اجازه دهند با تماشای فیلم ترسناک سال 2001 خودمان را مشغول کنیم. در حالی که آنها به بیرون شلیک می کردند، فیلم بگیرید. من و دوست خانوادگی هر دو ضربه روحی خوردیم و او قطعاً دیگر هیچ وقت نیامد، اما فقدان واقعی آن روز احساس شجاعت من بود. قبلاً خودم را یک دانش آموز کلاس سومی بسیار سرسخت می دانستم، اما زمانی که نمره ها شروع شد Jeepers Creepers، هیستریک گریه می کردم و عهد می کردم که دیگر تنها نخوابم.

اخیراً، به نظر می رسد تقریباً همه چیزهایی که ارزش تماشا را دارد – از آنها آخرین ما به ژاکت زرد به مروارید به اسکیمارینک– کاملاً وحشتناک است. این منطقی است: به نظر می‌رسد که ریسک‌های افزایش یافته دوران پایانی سرمایه‌داری ما بیشترین تماشای ممکن را می‌طلبد، فقط برای اینکه احساس کنیم چیزیو اگر شما از آن دسته افرادی هستید که می توانید بدون داشتن یک خرابی کامل، چیزی ترسناک را تماشا کنید، مطمئن هستم که از قدرت فعلی فیلم ترسناک در باکس آفیس لذت می برید. برای من، هر چند، کمی پیچیده تر است.