آیا «سکس و شهر» شیوه رابطه جنسی ما را تغییر داد؟

بیشتر از همه، جنسیت و شهر باعث شد که بخواهم راه خود را به سوی روشنگری بپرم – و تصور می کنم اینجا تنها نیستم. این سریال باعث می‌شود که رابطه جنسی معمولی، خودانگیخته و اغلب پوچ با بازیگران چرخشی متشکل از غریبه‌های نسبتاً جذاب و قدرتمند به نظر برسد. من نمایش را تماشا می کردم و فکر می کردم: آیا واقعاً می توانم خودم را یک زن مدرن بدانم اگر یک بانکدار سرمایه گذاری جامعه شناس را در حمام داغ ترین رستوران در منطقه Meatpacking کوبیده باشم؟ من می گویم نه. 25 سال بعد با مرور مجدد سریال، نمی‌توانستم از خود فکر نکنم… جنسیت و شهر روش رابطه جنسیمان را تغییر دهیم؟

منبع

من دیده ام جنسیت و شهر از ابتدا تا انتها بیشتر از آن چیزی است که اعتراف کنم. من هم مانند بسیاری از سوپر طرفداران، با تماشای سریال بزرگ شدم و می‌خواستم شبیه شخصیت‌ها باشم. بیشتر از هر فیلم یا برنامه تلویزیونی دیگری، زنان از SATC تأثیر عمیقی بر روی اینکه چه کسی می‌خواهم باشم- چه بپوشم، کدام کوکتل بنوشم، کجا بخورم، با چه کسی بخوابم، و چند وقت یکبار و به چه شیوه‌ای بپوشم، تأثیر عمیقی داشت. این واقعیت که من با عشق به کفش‌های غیرعملی، مشکل نوشیدن، یک ستون‌نویس سکس شدم و زندگی در نیویورک را که فقط دو بلوک از محل واقعی کری فاصله داشت، پایان دادم، تصادفی نبود.

من برای اولین بار این سریال را در 13 سالگی تماشا کردم و بعد از اینکه پدر و مادرمان به رختخواب رفتند، قسمت هایی را با دوستانم مخفیانه می دیدم. ما نیمی از آنچه را که در جریان است متوجه نشدیم، اما مطمئناً هرگز چنین زن بی شرمانه جنسی را روی پرده ندیده بودیم. (به یاد داشته باشید، این دوران زمانی بود که بریتنی اسپیرز و جسیکا سیمپسون تا زمان ازدواج باکره ماندند. وای.) در آن زمان، دیوانه وار بود که فکر کنیم زنان مانند مردان فقط برای سرگرمی رابطه جنسی دارند. درعوض، زنان هرزگی عموماً به عنوان شرور یا دور ریختنی به تصویر کشیده می شدند. مثلاً، آیا تا به حال توجه کرده اید که اساساً در هر فیلم ترسناک، هر زنی که جرأت کند حتی به مردی چشمک بزند، اولین کسی است که توسط زامبی ها خنجر می شود یا خورده می شود؟ بله، این یک تصادف نیست. حتی در اواخر دهه 1990 که SATC برای اولین بار پخش شد، شرمساری شلخته همه جا وجود داشت – هم در واقعیت و هم در تخیل. از جانب نامه ی اسکارلتاز نظر مونیکا لوینسکی، برای پاریس هیلتون، «شلخت‌ها» اساساً از سپیده دم، به معنای واقعی کلمه و به معنای واقعی کلمه لعنت شده‌اند.