(به طور خلاصه: پتری نیروی خلاقی بود که «استایلینگ» و «بازی‌سازی خیابانی» را برای فیلم‌های سرمقاله مردانه اختراع کرد – مدت‌ها قبل از اینکه کسی از این اصطلاحات استفاده کند – در مجلات بریتانیا. صورت، شناسه، و آرنا. کتاب Buffalo Ray Petri، ویرایش شده توسط Mitzi Lorenz و منتشر شده توسط Westzone در سال 2000، مقدمه خوبی برای کنجکاوهای تاریخ مد است.)
این اطلاعات در مورد روشی که جونز به طور مداوم عناصر در حال تکامل کمد لباس دیور خود را کنار هم قرار می دهد صدق می کند: شورت بوکس زیر کت، پوشیده شده با چکمه های نظامی سنگین. نیم‌کلت‌هایی که هم به دامن‌های بوفالو اشاره می‌کنند و هم به لحظات شبه مصری در مجموعه‌ای که او در نمایش اخیرش در قاهره نشان داد. نسخه او از ژاکت‌های پروازی اصلی مازاد ارتش MA-1 که به سبک بوفالوی پتری از کدهای لباس باشگاهی همجنس‌گرایان طبقه کارگر لندن به مد رایج تبدیل شد.
منبع
اگر pre-co دقیقاً به عنوان گذشته نگر نیم دهه او عمل نمی کند، این یک نمایش دیگر از طراحی است که نشان می دهد جونز چگونه روانی برای مردان دیور ایجاد کرده است، در حالی که همیشه لهجه بریتانیایی خود را حفظ کرده است. در این فصل، او ارجاعات به سبک بوفالوی دهه 1980 ری پتری را در یک پالت رنگی کلاسیک دیور ترکیب کرد، با لوگوهای خانه بازی کرد و با جواهرات درخشان برگرفته از بالاترین افتخارات ملی فرانسه تزئین کرد.
«بین مراحل. گویی از یک مجموعه بیرون آمده اند و می خواهند وارد مجموعه دیگری شوند.» در مجموعه «پشت استیج» که کیم جونز برای عکسبرداری لوک بوک قبل از بهار خود ساخته است، اشاره ای به معنای دوگانه وجود دارد. برای یک چیز: یک مجموعه قبل از هر چیزی یک فصل «بین مرحله‌ای» است که باید در پوشش طیف وسیعی از لباس‌ها و اکسسوری‌ها چند کار را انجام دهد. و برای دیگری: جونز فاش کرد (یا، بهتر است بگوییم، مسخره کرد) که او همچنین در حال آماده شدن برای رفتن به مرحله دیگری از حرفه خود به عنوان مدیر هنری Dior Men است. «نمایش بعدی پنجمین سالگرد من است. بنابراین من قصد دارم برای تعیین زمان کاری کمی متفاوت انجام دهم.”
جونز یک دایره المعارف متحرک از خرده فرهنگ های جوانان است، دانشی که او از زمان دانشجویی در کار خود به کار می برد. او گفت: «من به بوفالو نگاه می‌کردم، زیرا این اولین راهی بود که در جوانی با این سبک لندنی از ترکیب مد بالا با وینتج آشنا شدم. «ری پتری واقعاً شخصیت کلیدی در یک گروه مشترک از مردم بود که کارهای مختلفی انجام می‌دادند – عکاسان، فیلمسازان، خوانندگان. و، می دانید، من فکر می کنم این روشی است که من به کار برخورد می کنم. مسئله این است که شما امروز به آن عکس ها نگاه می کنید و کاملاً مدرن هستند. آنها یک دامن را شبیه مردانه ترین چیز در جهان می کردند.»