تابستان امسال، Lanvin یک “تنظیم مجدد” را اعلام کرد که بر روی همسویی جهت‌های خود برای لباس‌های زنانه و مردانه متمرکز شده بود و یک کمد لباس مدرن برای هر دو مشتری ایجاد کرد. در این روند، خانه می‌خواهد صدای مجللی را که در فصول اخیر تقویت کرده بود کم کند و به زرق و برق کمتری بسنده کند. این در یک پیش مجموعه “نظارت” توسط مدیر هنری برونو سیاللی در ماه ژوئیه نشان داده شد، اما مجموعه اصلی امروزی بیشتر شبیه پیشنهاد قطعی – و شخصی تر – او برای طرح بازار جدید لانوین بود. «در گذشته، ما دیدگاه خود را برای لباس‌های روزانه معرفی کردیم. سپس لباس شب را معرفی کردیم. اکنون می‌خواهیم این ایده را بیان کنیم که می‌توانیم در یک مناسبت تمام روز با مخاطبان خود همراهی کنیم.»
مجموعه‌ای که سیالیلی در L’Atelier des Lumières، ریخته‌گری سابق در خیابان سن‌مور، نشان داد دو طرف بود، و دیوارهای آن را در طرح‌هایی از فیلم‌های شاعرانه خلق‌شده توسط فیلم‌ساز جاشوا وودز غرق کرد. از جنبه روایی، ما در تعطیلات جایی بین صحرای مراکش و ساحل کازابلانکا بودیم: کت‌ها و دامن‌های کوچک زرد و آبی با پوست براق مارماهی، گلدوزی‌هایی به شکل جلبک دریایی روی ژاکت‌ها، و لباس‌های بافتنی که مانند چتر دریایی می‌چرخیدند. از جنبه فنی، ما بین بکر و ساختارشکن قرار داشتیم: کت‌های بکر، شورت و دامن‌های کوچک که در لبه‌های پاچه‌ها ساییده شده بودند، تاپ‌های ماکرامه با دقت اما درشت دست‌ساز با لوله‌های ابریشمی، لباس‌های پنبه‌ای ترد، و کت‌های ساتن شسته‌شده با سنگ. همان کنتراست
کت‌ها و کت و شلوارهای شفاف و برخی از لباس‌های شیک‌تر در نظر گرفته شده، احتمالاً تکامل را اغراق‌آمیز می‌کنند. اما سیاللی پیشنهاد خود را روشن کرد. پرینت های متحرک، تزیینات هنری وحشیانه و ژست های سالن رقص فصل های قبل از بین رفت. به جای آنها، او به یک پالت خاکی روی آورد که پرانرژی شده بود با رنگ های آبی برقی و نارنجی، و موادی مانند آن کت های مارماهی، یا پرهایی که بالرین های پاک کننده مسیر را تزئین می کردند، که به جای ساختگی یا متحرک، به طور طبیعی گرافیکی بودند. در میان پیشنهادات پیچیده‌تر، گزینه‌های خوبی برای خیاطی مجلل وجود داشت: به اندازه‌ای تمیز که جاودانه باشد و به اندازه‌ای مجسمه‌سازی شده باشد که از قلمرو پیش از مجموعه عبور کند.