یکی از مهمترین این دلایل این است که مجمع الجزایر، با بزرگترین و متنوع ترین جزیره سوکوترا، به عنوان یک الگوی جهانی برای پدیده بیولوژیکی بومی جزیره ای عمل می کند. در واقع، سوکوترا با بالاترین درصد گونه های گیاهی بومی در رتبه پنج جزیره برتر اقیانوسی در سراسر جهان قرار دارد. علاوه بر این، بسیاری از گونه‌های خزندگان، حشرات، و پرندگان جزیره، و همچنین زبان جزیره، بومی هستند: تخصصی و در هیچ جای دیگری یافت نمی‌شوند، و بنابراین در معرض خطر انقراض بسیار بالایی هستند. عناصر زیستی و غیرزیستی که سوکوترا را بسیار منحصر به فرد می کنند، میلیون ها سال در آنجا وجود داشته و تکامل یافته اند و بسیاری از آنها در این زمان به طور موثر بدون تغییر باقی مانده اند. در تاریخ جدیدتر زمین‌شناسی، انسان‌ها نیز شروع به سکونت در جزایر کردند و در طول هزاره‌ها، روابط در هم تنیده‌ای با محیط اطراف خود ایجاد کردند. برخی ارگانیسم ها معرفی شدند و برخی دیگر ریشه کن شدند. غارها به خانه و مرداب ها تبدیل به انباری شدند (و در برخی موارد، هر دو هنوز هم هستند). انسان ها میراث فرهنگی را خلق کردند، و میراثی که ذاتاً به خانه جزیره آنها گره خورده بود
مانند گیاهان، حیوانات و زمین هایی که در کنار آنها شکل گرفت، چیزی متمایز در مورد میراث فرهنگی سقطری وجود داشت. برخلاف بسیاری از تمدن‌های جزیره‌ای مشابه دیگر در طول تاریخ، تا همین اواخر، محیط زیست و جمعیت انسانی سوکوترا به خوبی همزیستی داشته‌اند. شیلات آگاهانه و با دقت مهار شد و دام های آزاد بر اساس قوانین سختگیرانه پرورش داده شدند تا تولید محصولات حیوانی را به حداکثر برسانند و چرای بیش از حد مخرب زیست محیطی را به حداقل برسانند. ثروت Socotra از گیاهان بومی ارزشمند، که محصولات آن مدتهاست تقاضای زیادی در سراسر جهان داشته است، به طور پایدار برداشت شد. رزین‌های درخت اژدهای سوکوترا (Dracaena cinnabari) به یاد ماندنی، اما فوق‌العاده آسیب‌پذیر و بومی، یا درخت کندر سوکوتران معطر و الهام‌بخش (Boswellia elongata) (عکس: Socotra_7)، با در نظر گرفتن بیولوژی این گونه ها و نحوه محافظت از شکوفایی آنها در فصول کاملاً مشخص و مقادیر محدود برداشت شدند. انعام زمین سقطری به گونه ای مورد استفاده قرار گرفت که امکان به ارث بردن آن فراهم شد. مانند یک منبع ارزشمند برای احترام و احترام. شیوه‌های سنتی مدیریت زمین سوکوتری، که امروزه هنوز هم گسترده است، باعث شد تا ساکنان انسانی سکوترا به جای استعمار، نگهبان سرزمین خود باشند. با این حال، همانطور که در اکثر نقاط جهان وجود دارد، تعادل ظریف بین حضور انسان و رفاه طبیعت به بدترین حالت در طول چند دهه اخیر تغییر کرد.
منبع