عکس: دیوید براندون گیتینگ / با حسن نیت از CFGNY
طرح‌ها همگی در ویتنام تولید شده‌اند و چهار طراح با خیاط‌ها رفت و آمد می‌کردند و به شدت به Google Translate برای تحقق دیدگاه‌های خود متکی بودند. این فرآیند به مجموعه نفوذ کرد و مفهوم بوتلگ را که آنها در فصول قبل بررسی کرده بودند، به نمایش گذاشت. چو توضیح داد: «ایده بوتلگ این است که زبان درهم می‌شود. زمانی که می‌خواهیم ویتنامی صحبت کنیم یا زمانی که آنها می‌خواهند انگلیسی صحبت کنند، لزوماً از گرامر درست یا همان متن استفاده نمی‌کنیم. اما ما به اصل مطلب و لباس هایی که با هم می سازیم می رسیم [are] اثبات آن و گاهی اوقات، برخی چیزها آنطور که ما می‌خواهیم کامل نیستند، اما به گونه‌ای متفاوت و زیبا هستند که ما انتظارش را نداشتیم.» ایزو این احساس را تکرار کرد: «زبان به اندازه مد ابزاری است، جایی که می‌توان از آن برای انتقال انواع مختلف معنا استفاده کرد – معنایی که می‌توان فرد را درک کرد، حتی اگر نحو متفاوت باشد.» گروهی از مجسمه ها و نصب ویدئویی در طبقه دوم گالری نمایش را همراهی کردند.
استوارت اوو، هنرمند مجسمه‌سازی، ویدئو و آبرنگ در گالری 47 کانال.
تصمیم برای برگزاری این سخنرانی در انجمن ژاپن به شدت به دلیل میراث آسیایی آنها بود. این موزه که در سال 1907 توسط بازرگانان آمریکایی تأسیس شد، برای ایجاد ارتباط بین فرهنگ ژاپنی و آمریکایی ایجاد شد. از آن زمان، این فضا برای اطلاع رسانی و آموزش مردم آمریکا در مورد فرهنگ ژاپن ضروری بوده است. چو گفت: «ما متوجه شدیم که جامعه ژاپن در ساختن هویت آسیایی مهم است. از آنجایی که این سازمان بسیار قدیمی است، منبع بزرگی از اطلاعات در مورد ژاپن بوده است. آنها واقعاً بر شکل معنای آسیایی بودن برای آمریکایی ها برای مدت طولانی تأثیر گذاشته اند.
