جسیکا ریچاردز، پیشبینیکننده روند، این پدیده را به عنوان «نماینده میل مداوم جمع به شناسایی فردیت» توصیف میکند. اگرچه مردم قرنهاست که به لباسهایشان رنگهای فردگرایانه اضافه میکنند – بهویژه در زمانهایی که خرده فرهنگها شکوفا شده بودند، مانند پانک در دهه ۷۰ – این احساس کمی متفاوت از گذشته دارد. ما می بینیم که بسیاری از تزیینات به «فرهنگ زیبا» مربوط می شود، با اشاره به خوش بینی و روحیه خوب بسیاری از روندهای نوستالژیک. ما طلسم هایی از محافظت و ایمنی مانند کریستال ها را می بینیم.
اما شاید جالبترین چیزی که در مورد این روند وجود دارد این است که بسیاری از مردم از جین بیرکین به عنوان الهامبخش آن یاد میکنند. و بنابراین، در چند ماه گذشته ویدیوهای بیشماری برای ادای احترام به تزئین کیف خود درست مانند جین بیرکین به دنیا آمدند، زیرا نسل جدید برای اولین بار عکسهای او را کشف میکنند. این نماد که در طراحی کیف بدنام بیرکین در سال 1983 کمک کرد، شناخته شده بود که کیف خود را با طنابهای رنگارنگ، جاکلیدی، جواهرات و حتی یک یا دو علامت گاز گرفتن از گربهاش شخصیسازی میکرد. ویولتا میگوید: «چند ماه پیش شروع کردم زیرا عکسهایی از کیف برکین جین بیرکین را دیدم. او آن را با مروارید، ریسمان، زنگ های کوچک و بسیاری از طلسم های شانسی مختلف تزئین کرد. این کیف بدنام را بسیار شخصی و جالب کرد.»