حدس می‌زنم، به طرز افسرده‌ای، قدرت نازک از بین نرفته است. من از این ایده که با این ضربات به وجود آمده است، متنفرم که بهترین خود شما لاغرتر و لاغرتر از خود فعلی شماست. من از این ایده که چربی برای آن خوب است متنفرم دیگران، اما نه برای من. که یاس دختر، من تصمیمات تو را می پذیرم – اما می خواهم به خودم ضربه بزنم تا لاغر بمانم. این چاقی چیزی است که باید روی آن کار کرد و در نهایت باید بر آن غلبه کرد. اوزمپیک ما را تشویق می کند که روی یک مانترا تمرکز کنیم بخور ولی به خاطر خدا رشد نکن. این همه کاملاً تلخ است.
همه صحبت ها در مورد اوزمپیک برای مثبت بودن بدن چه معنایی دارد؟
اما سپس ایدئولوژی موذیانه ای وجود دارد که این جدیدترین داروی کاهش وزن به آن فشار می آورد. تصورات غلط جامعه در مورد چاقی و لاغری زیاد است: هر کس بزرگتر از شما بیشتر از شما غذا می خورد، کمتر از شما حرکت می کند، نمی تواند خودش را کنترل کند. ما ارتباط بین چاقی و ثروت را نادیده می گیریم – زمان و هزینه ای که برای طفره رفتن از غذاهای فرآوری شده لازم است. ما هنوز درگیر این ایده هستیم که خویشتن داری نیروی اراده است، وزن به اندازه کالری هایی است که به بدن خود وارد می کنید در مقابل آنچه که کار می کنید.
همه ما مجذوب می شویم و از هیاهوی تبلیغاتی لذت می بریم. من هم مقصر بزرگ نمایی روی عکس های سلفی هستم، پوآرو برای نشانه های کوچک شدن ناشی از داروها. ما چهره های گویا را جذب می کنیم که از بدنی که خیلی سریع در حال تغییر است خارج شده اند.
من جذابیت اوزمپیک را درک می کنم، یک داروی تجویزی که برای مدیریت دیابت نوع 2 استفاده می شود و جریان اصلی آن از بین رفته است. تزریق هفتگی به ظاهر غیرممکن را ارائه می دهد: لاغر کردن و لاغر نگه داشتن شما. لازم نیست مراقب باشید یا تمیز غذا بخورید یا حتی آگاهانه غذا بخورید، فقط کافی است ضربه بزنید و بروید. این دارو بی شباهت به سایر داروهایی نیست که قبل از تبدیل شدن به تفریح، شروع به کار دارویی کرده اند. (در اینجا به بچه های باشگاه یادآوری می کنیم که برخی از اسب ها واقعاً نیاز به آرامش دارند.)