تاریخچه پنهان توتو «سکس و شهر» کری

او گفت: “من متوجه نمی شوم.”

“این توتو نیست. این یک دامن توری است.» گفتم. “این سندرم شاهزاده خانم است.”

وقتی به قسمتی از کتاب با عکس‌هایی که ایروینگ کلاو از بتی برای کاتالوگ‌های اسارت گرفته بود، برگشتم، کمی از جعبه دور شدم. بتی زنی جلوتر از زمان خود بود، درست مثل شخصیت های دارن. دارن در حال بررسی زنجیر با غل و زنجیر به دور قوزک و گردن او (و یک بیکینی پلنگی کوچک) یا یکی از او که بین لب‌های قرمز کاملاً رنگ‌شده‌اش با توپ بسته شده بود، گفت: «این مقدار کمی است». یادداشت را گرفتم. اما واضح بود که او از ملاحظات زیباشناختی من قدردانی می‌کند، حتی اگر این یکی یک گام بیش از حد برداشته باشد.

گفتم: “این لباس اصلی و ذاتی بازیگر زن است.” “اگر این نمایش موفق باشد، افتتاحیه به یاد ماندنی خواهد بود و تازه خواهد ماند.” می‌دانستم که تا فصل آینده با چیزی کمتر قرار می‌شود. مردم می‌خواهند چیزهایی را ببینند که قبلاً ندیده‌اند، نه لباس‌های شیک از پاییز 199. از تیتراژ ابتدایی تا تک تک صحنه‌های سریال، هر چقدر هم که طول بکشد، هدف اصلی من این است که مطمئن شوم در حالی که لباس‌ها گویا هستند و به روایت داستان کمک می‌کنند، هرگز با نوردهی نسوزند.

“چه کسی می خواهد این دختر را در نیویورک درک کند؟” دارن پرسید.

کری، سامانتا، شارلوت و میراندا کلیشه‌ای از زنان در طیف شلخته/بی‌ادبی نبودند، بلکه شخصیت‌هایی بودند که ترکیب پیچیده‌ای از مشاغل، تمایلات جنسی و دوستی‌های واقعی را به‌همراه داشتند. به همین دلیل، دارن خوشحال بود که به خارج از جعبه معمولی هالیوود فکر می کردم.

افرادی که تماشا می کنند اغلب شخصیت های تلویزیون را شناسایی می کنند یا می خواهند از آنها تقلید کنند، حتی اگر لباس ها واقعیت را ترک کنند. به خصوص اگر لباس ها «واقعیت» را ترک کنند.

دارن من را با قدرت دید من نسبت به شخصیت ها و این واقعیت که فروشگاه و تاریخ شخصی من اعتبار خیابانی زیادی را برای نمایشی در شهر نیویورک به ارمغان آورد، استخدام کرد. با این حال هنوز باید خودم را ثابت می کردم. دارن یک مرد کت و شلوار و کراوات نیست. او تمیز است، با یک یونیفرم معمولی از کفش های کتانی، شلوار جین، و یک یقه دار یا تی شرت. نگاه آرام او او را از یک تاجر کم نمی کند. شغل یک نمایشگر چند وجهی است. شما باید خلاق، مدیری قوی و با اعداد و ارقام خوب باشید، خواه بودجه تولید باشد یا بینندگان.

دارن باید بر تمام عناصر نمایش نظارت می‌کرد – از جمله لباسی که برای سارا جسیکا در سکانس آغازین نمایش انتخاب کردم، که یک تشویق فوری نبود. دارن بسیار باهوش است و غرایز فوق‌العاده‌ای دارد، اما وقتی او ظاهری را که من در کنار هم قرار دادم دید – توتوی سفید پله‌ای، یک تاپ صورتی رنگی و صندل‌های پاشنه بلند خنثی – او باور نکرد.