جو جوناس و سوفی ترنر – اهالی میامی که در سال گذشته از لس آنجلس نقل مکان کرده بودند – در حال نشستن و گفتگو با دیوید و ویکتوریا بکهام، که زمان خود را بین بریتانیا و فلوریدا جنوبی تقسیم کردند، دیده شدند. سه نفر از چهار بچه بکهام نیز آنجا بودند: رومئو، کروز و هارپر (رومئو برای باشگاه فوتبال/فوتبال دیوید اینتر میامی بازی میکند). دیجی خالد، دوون ویندزور، فیوچر و بسیاری دیگر از آنجا توقف کردند.
در مورد تناسب؟ همسر گراتمن، ایزابلا، یک کت و شلوار تیزی سنت لورن پوشیده بود، کروز بکهام با یک کت جین سفید و سفید به نظر می رسید و بانی با لباس سر تا پا لویی ویتون بود. او گفت: “هرچند، بوکسورها ورساچه هستند.”
منبع
در داخل، جو پرانرژی اما تصفیه شده بود. اتاقهای غاردار گکو، با سقفهای کلیسای جامع مشکی مات، طاقبندیشده در بالا، به طرز شگفتانگیزی نسبت به مقیاس صمیمی احساس میکنند – چیزی که گراتمن بر آن اصرار داشت. «به استیکخانهای فکر کنید. آشنا و شخصی است. سپس، تصور کنید که با غذاهای ژاپنی نیز، و یک چرخش میامی. رنگ، بافت، موسیقی عالی. هدف ما با گکو همین است.»
قرعه کشی – در ماه آگوست، زمانی که میامی از نظر تاریخی ساکت تر از حد معمول است – گواهی بر قدرت گراتمن و بانی بود. اولی در ترکیب مهمان نوازی و سرگرمی با مکان هایی مانند LIV، کلوپ شبانه محبوب، و هتل گودتایم، که در آن با فارل ویلیامز شریک است، به خوبی آشناست. دومی، خوب، فقط بگوییم که این نویسنده مدتهاست چنین استقبالی از طرفداران را ندیده است – بانی بسیار مشهور است. انبوهی از تحسینکنندگان در خیابان صف کشیده بودند، وقتی او رسید، غرش کرکنندهای سر میدادند و هنگام خروج ماشینش را تعقیب میکردند.
با عبور آخرین ابرماه سال در هوای گرم میامی، ستارگان در زیر ظاهر شدند: گکو، استیکخانه با الهام از ژاپنیها توسط غول مهماننوازی دیوید گراتمن و موسیقیدان و هنرپیشهای که میلیاردها نفر در جریان بود، باد بانی، درهای خود را باز کرد. به یک صورت فلکی مناسب از شهر جادویی که کیست. (تصادفی سرنوشتساز: «گکو» از ژاپنی به انگلیسی به «مهتاب» ترجمه میشود، اما این خوش شانسی بود که راهاندازی رستوران در همان شبی که نمایش قمری برنامهریزی شده بود.)