این راز نیست که ل charme گسسته د لا بورژوازی الساندرو دل آکوا را تحت طلسم خود نگه می دارد. او به شوخی گفت: «من از این واقعیت خوشم می‌آید که قوانینی وضع می‌کنند تا یک دقیقه بعد آنها را زیر پا بگذارند. این روحیه نافرمانی از همان ابتدا در مجموعه های او تنیده شده است و او قصد ندارد به این زودی ها آن را کنار بگذارد. کاملا برعکس. مجموعه مردانه او قصیده ای از کمد لباس کلاسیک بورژوازی بود که با چرخشی ملایم از سرکشی دوباره مورد بازبینی قرار گرفت.
هدف بی‌احترامی او، یونیفرم ملایم زنان میلانی قدیم، ست دوقلوی ترمه بود که اغلب با سنجاق به نشانه ثروت و موقعیت می‌پوشیدند. برای پاییز، Dell’Acqua در کمد مردانه شماره 21 فضایی را برای نسخه اصلاح شده آن عنصر اصلی زنانه بورژوایی ایجاد کرد و آن را در تکرارهای زیادی ارائه کرد که مرز بین عجیب و غریب بودن و مطابقت را طی می کرد. در پشم خاکستری شتلند، ترمه نمدی، موهر با چاپ پلنگ یا پوشیده شده با پولک‌های برهنه مایع، ست‌های جامپر دوقلو با استفاده از گل سرخ‌های خرد شده ابریشمی که روی شانه‌ها کار می‌کردند، یا از طریق سنجاق‌های نقره‌ای متعدد به شکل عقرب، پیچ و تاب عاشقانه داشتند. در خط گردن سنجاق شده است.
جو ضعیف و کمی منحط بود. Dell’Acqua، که الهام بخش مجموعه اش تادزیو، فرشته ای افبی و ماقبل طبیعی از ویسکونتی بود، گفت: «وقتی هنوز در مرحله کریسالیس هستند به پسرها فکر می کردم – نه بچه ها، اما هنوز بزرگ نشده اند. مرگ در ونیز شهرت لباس‌های کرپ دو چینی سفید با لاوالیه‌های دنباله‌دار، پیراهن‌های پوپلین با توری انتردو و بوآهای پر که از یقه‌های کت‌های دوخت نرم جوانه می‌زنند، از نگاه لطیف طراح به مردانگی دیده می‌شد.
کت و شلوارهای دوخته شده و لوازم اصلی کمد لباس کلاسیک مانند کت های ترنچ، کت های بزرگ و کت های نخودی با همان رفتار ملایم مواجه شدند. Dell’Acqua توضیح داد که حجم‌ها دارای شانه‌های بسیار پهنی نبودند، اما «نسبت‌های معمولی، ساخت‌های زیبا، اجرای بسیار عالی» داشتند. “من کمی نسبت به روند استایل خیابانی یا هر روندی که در این زمینه است، هستم. من فقط از قوانین خودم پیروی می کنم تا هر وقت بخواهم آنها را زیر پا بگذارم.”