پاملا اندرسون در مستند جدیدش از نتفلیکس، بازی در آن کمپین ژاکموس و احتمالاً پیوستن به بازیگران “لوتوس سفید”

اندرسون می گوید: «این باید همه یا هیچ باشد ووگ از طریق تلفن از خانه اش در لیدیسمیت، بریتیش کلمبیا، جایی که او بزرگ شد. “از آنجایی که من در جمع هستم و مردم به بسیاری از لحظات خصوصی زندگی دسترسی دارند، بهترین کاری که می توانم انجام دهم این است که داستانم را از همان روز اول بازگو کنم. من سعی نمی کنم به یک روایت فشار بیاورم. من سعی نمی کنم دیدگاه کسی را تغییر دهم. من سعی نمی کنم تصور کسی را درباره خودم تغییر دهم. این فقط یک داستان زندگی است.»

اندرسون در حالی که نمای بمبی تمام صورت خود را برمی‌گرداند – اجتناب از چشمان دودی و لب‌های صورتی مات برای چهره‌ای برهنه و نگاه آبی یخی که با قدهای بلوند اسکاندیناویایی‌اش قاب شده است – در مستند با مجموعه‌ای از مصاحبه‌های اخیر، به ارزش دهه‌ها هرگز صادق می‌شود. -قبل از فیلمبرداری فیلمبرداری دیده شده، و نوشته های مجله با صدای بلند توسط یک بازیگر خوانده می شود. او می‌گوید: «من همین الان بایگانی‌هایم را باز کردم، کلیدهای گاوصندوق را با تمام دفترچه‌های روزانه‌ام به آن‌ها دادم و فقط گفتم: «آن را داشته باشید». اندرسون پرده‌های دوران کودکی دردناک خود (از جمله آسیب‌هایی که در دوران جوانی جان سالم به در برد)، زندگی عاشقانه‌اش، مادر شدن (او دو پسر به نام‌های براندون توماس و دیلن جگر، با همسر سابقش تامی لی دارد) را کنار می‌زند. و بازسازی زندگی و حرفه خود پس از عواقب تهاجم غیرقابل تصور به حریم خصوصی. او همچنین درباره جنسیت گرایی و زن ستیزی که در پی نوار جنسی با آن مواجه شده بود، صحبت می کند، از جمله مصاحبه هایی که اغلب توسط روزنامه نگاران عمدتا مرد به «دوست پسر و سینه» خلاصه می شد.