مجموعه ها و لبه های حباب دار مخرج مشترک در این مجموعه بودند که به طرز ماهرانه ای روی تاپ ها، لباس ها و کت ها استفاده می شدند. آزبورن از حجم و شرینگ به عنوان ابزاری برای ساختن یک شبح و جزئیات طراحی مشخص استفاده کرد. چشمگیرترین ژاکت های بمب افکن بریده شده از چرم و پارچه با شانه های افتاده و آستین ها و پشت بریده شده بود که از هر زاویه ای شکل کروی ایجاد می کرد. شرینگ همچنین در زیر شلوارها در پیراهن‌های ربع‌دکمه‌ای، در قسمت جلوی وسط لباس‌های ابریشمی و به‌عنوان جزییات در لباس‌های ورزشی بلند دیده می‌شد. آزبورن توضیح داد: «ایده این است که شما این تناسبات بزرگ‌تر را جمع‌شده یا با کمرهای فشرده می‌بینید، اما این از جایی ناشی می‌شود که کسی کت‌ها یا تکه‌های پیدا شده را می‌گیرد و آنها را با سایز و تناسب خود کار می‌کند.»
“زن کیست؟” وقتی صحبت از مد می شود، این یک سوال قدیمی است. خریداران، سبک‌شناسان، ویراستاران و نویسندگان تبلیغات همگی به دنبال تقطیر جوهر دیدگاه یک طراح به یک فرد منحصر به فرد هستند – یک کهن الگوی موجود، یک شخصیت ساخته‌شده، یک موزه واقعی زندگی. مادامی که اشاره ای که لباس ها به آن گره می خورند ملموس و قابل درک باشد، هر کدام عمل می کنند.
او گفت: در حالی که فصل 1 از این نظر شخصی بود که آزبورن به هفته مد نیویورک بازگشته بود، این فصل حتی بیشتر از آن است زیرا “می توانم خودم را در حال پوشیدن آن ببینم.” “این بیشتر در چرخ من است، و من در اینجا احساس راحتی بیشتری می کنم که داستان این دختر را بگویم.” وقتی از او خواسته شد که او را تعریف کند، گفت: «می‌دانی، دختری که در حال حرکت است، بسیار نیویورک، او می‌خواهد لباس بپوشد…» قبل از اینکه با خنده متوقف شود. “همه همیشه همین را می گویند، اما این او با اشاره به مدلی با بلوز شفاف و شلوار گشاد گفت. در anOnlyChild، “دختر” کمتر به عنوان یک فرد خاص و بیشتر توسط یک حساسیت تعریف می شود. این طرز فکر به آزبورن کمک می‌کند تا در فصل بعدی به رشد خود ادامه دهد.