مای، که هنوز در صحنه جدید است، در حال توسعه در انظار عمومی است، و مانند فصل گذشته، او آن را امن بازی نکرد. او برای پاییز، سیلوئت ولنت مشخص خود را به نفع چیزی جدید کنار گذاشت، «شکل آژیر بسیار مواج بر خلاف کیک کوچک برای مدت طولانی، به قول طراح». مای با نشان دادن لباسهایش بر روی مدلهای سایز 4 تا 12 بر این تغییر به سمت لباسهای احساسیتر و زنانهتر تأکید کرد و او را به یکی از معدود طراحانی تبدیل کرد که در این فصل به تنوع اندام در نیویورک متعهد شدند.
شما می توانید این انتخاب را به عنوان بسط مقدمه برای نمایش ببینید. مای شفتهایی از نور را تصور کرد که در یک غار دریایی نفوذ میکنند، «تاریکی سوراخ شد. همان طور که او در یادداشت های نمایش بیان می کند، خشم آژیرها در شکنندگی پوشیده شده است. این دقیقاً هسته پری دریایی نبود. همانطور که طراح اشاره کرد، آژیرها ملوانان را تا سر حد مرگ فریب می دهند. با این حال، موآرها و پولکهای براق فیروزهای با طرحی با تم دریایی چاپ میشدند و با مشکی تضاد داشتند. اگرچه مای با شفافیتها و روکشها بازی میکرد، بدخلقی بودن پالت باعث ایجاد احساس سنگینی یا رطوبت میشد. در میان جلوههای شناورتر، لباس پایانی با دو «باله» بود که یک دهانه را قاب میکردند که کرست داخلی را نمایان میکرد. مای این علاقه به نشان دادن انقباض را به آموزش خود در Maison Margiela نسبت داد. او گفت: “بدیهی است که این کاری است که جان گالیانو همیشه انجام می دهد، بنابراین به نوعی در DNA خود من ساخته شده است.” مای گفت که انگیزه پشت انجام این کار منحصر به برند او است، بخشی از “سفر ما برای تعالی صنعت دستی، به ویژه صنایع دستی آمریکایی”. طرز کار اینجا زیبا و حتی زودرس بود. منجوق روی یک ژاکت بدون آستین دارای پیچیدگی های مرجانی بود. چیزی که شبیه پارچههای devoré بود، ژاکاردهایی با خطوط هندسی انتزاعی از شفافیت بود.
گنج غرق شده در این مجموعه ادای احترام به کارل لاگرفلد بود. در LBD ها و تونیک های زنگی شکل بدون بند روی دامن های بلند و ساقه مانند یافت شد. مای، یکی از دانشجویان مشتاق تاریخ مد، گفت: “من با عشق به کارل لاگرفلد بزرگ شدم و کاری که او برای مد لباس و در شانل انجام می داد بسیار تاثیرگذار بود.” بنابراین این مجموعه واقعاً مطالعهای در این نوستالژی چیزهای لاگرفلدی است که در جهان خلاق من فیلتر شده است.» در نظر بگیرید که این یک هشدار برای مدعوین موسسه لباس است.