دی اچ لارنس، نویسنده مشهور بریتانیایی که به خاطر آثار رادیکال و صریح جنسی مانند پسران و عاشقان، رنگین کمان، و زنان عاشق، منتشر شده معشوق لیدی چاترلی در سال 1928. این آخرین رمان او قبل از مرگ بر اثر سل در سال 1930 بود – و نه تنها بحث برانگیزترین، بلکه مهم ترین کتاب او بود.
هنگامی که اقتباس جدید از معشوق لیدی چاترلی در اوایل این ماه در نتفلیکس عرضه شد، با رتبه R برای محتوای جنسی قوی و برهنگی گرافیکی همراه بود. درام دوره ای چندین صحنه عاشقانه طولانی و بی بند و بار را بین لیدی چاترلی اما کورین و اولیور ملورز جک اوکانل به نمایش می گذارد، جایی که کمی به تخیل باقی مانده است.
ممکن است به راحتی بتوان حدس زد که سرویس استریم حسی را تقویت کرده است – بالاخره سال 2022 است که چنین مواردی به فروش می رسد. اما واقعیت؟ کتاب اصلی به همان اندازه که اقتباس سینمایی آن تقریباً یک قرن بعد ساخته شد، پر شور بود – و بسیار بسیار بحث برانگیزتر.
لارنس آن را ابتدا به صورت خصوصی در سال 1928 در ایتالیا، جایی که در آن زمان زندگی می کرد، و سپس یک سال بعد در فرانسه چاپ کرد. شایعات مربوط به محتوای غیرقانونی این کتاب باعث خشم در بریتانیا، ایالات متحده و سایر بخش‌های قاره اروپا شد – اگرچه با توجه به تقاضای عمومی، نسخه‌های سانسور شده در اوایل دهه 1930 به قفسه‌های کتابفروشی راه یافتند. («نسخه حاضر، طبیعتاً بخش هایی را حذف می کند که با استفاده از کلمات چهار حرفی آنگلوساکسون و برخورد بی شرمانه آنها با جنبه های فیزیکی عشق، باعث انتشار معشوق لیدی چاترلی در شکل اصلی آن در این کشور غیرممکن است.» مجله نیویورک تایمز در سال 1932 نوشت.) در همان سال، هزاران نسخه بدون سانسور توسط مقامات لهستانی در راه خود به ورشو ضبط شد. این کتاب ها در نهایت با حذف چندین صفحه به فروش گذاشته شد.
به عنوان پسر یک معدنچی زغال‌سنگ که در یک شهر کارگری ناتینگهام‌شر بزرگ می‌شد – اما یک متفکر آزاد در تمام راه‌های دوران مدرسه‌اش بود – لارنس در برابر هنجارهای اجتماعی غلبه کرد. این طرز فکر آزادانه در جریان بود لیدی چاترلی: یک زن طبقه بالا عاشق یک نگهبان زمین می شود و آنها یک رابطه عاشقانه وحشتناک دارند. با این حال از عشق شهوانی بی فکر دور بود. لارنس از این پیش‌فرض برای نقد ساختارهای طبقاتی سفت و سخت در جامعه بریتانیا و همچنین صنعتی‌سازی افسارگسیخته دوران خود استفاده کرد و در عین حال از شکل عمیق‌تری از ارتباط انسانی دفاع کرد. با این حال، لغو او چندین صحنه گرافیکی بود که او نوشت که لذت زنانه را با جزئیات توصیف می کرد و از کلمات چهار حرفی استفاده می کرد که در آن زمان برای چاپ بیش از حد زشت تلقی می شدند.