آگاروال این فرم رقص فشرده را به عنوان یک سرگرمی در طول قرنطینه سال 2020 انتخاب کرد. او نمی دانست که اشتراک گذاری این سفر به صورت آنلاین 305000 فالوور اینستاگرامی او را جمع می کند، کسانی که مراحل چالش برانگیز استاد او را تماشا کرده اند که درک کامل آن از چند روز تا چند هفته طول می کشد. یادم میآید که در نظرات با یک درخواست مواجه شدم: «میتوانی لطفاً یک ساری بچرخانی؟» و من فکر کردم، چرا که نه؟» و به این ترتیب شافل ساری متولد شد، با آگاروال که اخیراً به مناسبت گانش چاتورتی، یک عدد ابریشمی صورتی بافته شده بافته شده به سبک ماهاراشتریایی را بسته است.
هر کاری که شما می توانید انجام دهید، این زنان هندی می توانند آن را در ساری انجام دهند
او تنها کسی نیست که خودش و ساری را از روی کلیشه می نویسد. تعدادی از زنان در ساری خود در حال اسکیت سواری، چرخیدن به عقب، چرخیدن، سوار شدن طولانی مدت و ساندبرد هستند و این شاهکار را در شبکه های اجتماعی به نمایش می گذارند. در ورزشها و فعالیتهایی که عموماً تحت سلطه و مرتبط با سفیدپوستها هستند، خالهها و دختران هندی مدعی فضایی در لباسی هستند که اغلب در نگاه غربی به چیزی جز یک لباس تقلیل نمییابد.
«این در مورد زنان هندی نیست که به آن تصویر کلیشهای پوشیدن ساری و اداره خانه یا ازدواج محدود شوند. ساری به افق وسیع تری نیاز دارد زیرا وقتی به روش صحیح پوشیده شود می توانید کارهای زیادی در آن انجام دهید. در چند سال اخیر بسیار تکامل یافته است. آکانکشا سینگ آگاروال 41 ساله میگوید: میتوانید آن را با تاپهای کوتاه، دامن، کت، و کفشهای ورزشی مورد علاقه من بپوشید. او که در گورگان خارج از دهلی نو مستقر است، خود را به عنوان یک مادر، همسر، دختر، عروس، طراح جواهرات و اخیراً یک شافل خودآموخته توصیف می کند.
ممکن است استدلال شود که سر خوردن از یک شیب با هر چیزی غیر از لباس اسکی بی معنی است، اما عملی بودن آن هرگز نکته اصلی نبود. در عوض، نکته این بود که یک زن 37 ساله هندی لباسی را می پوشید که در آن بیشتر احساس راحتی می کرد و به فعالیت هایی پرداخت که افراد رنگین پوست به ندرت انجام می دادند. این رهایی بخش است.
“با حضور در غرب میانه – یک منطقه عمدتاً سفیدپوست – مهم است که همکاری فرهنگی، آگاهی و پذیرش بین جوامع در اینجا ایجاد شود. پوشیدن ساری در حین اسکی یکی از آن چیزها بود زیرا اسکی خود یک ورزش سفید، تا حد زیادی غیرقابل دسترس و ممتاز است. از آنجایی که یک اقلیت در سراشیبی هستم، تعداد زیادی POC یا زنان رنگینپوست را ندیدهام، میخواستم در حالی که ساری میپوشم که آنقدر چشمنواز است که مردم نمیتوانند آن را از دست بدهند، آن را صدا کنم. مایا میافزاید: من فقط میخواهم ساری همان فضا و احترام را داشته باشد.