یک ژاکت پولاور intarsia دارای چاپی درخشان از پانل های کتاب های مصور است، که با همکاری هنرمند طنز فرانسوی Baptiste Virot ساخته شده است، اما بازیگوشی بودن آن جادوگری فنی را که برای تحقق بخشیدن به آن لازم بود، رد می کند. هانتر توضیح داد: «معمولاً آنها نمی توانند این همه رنگ را در داخل بدن انجام دهند. خیلی زیاد است [yarns] و واقعا ضخیم می شود، اما آنها به این یکی مسلط شدند. من واقعاً به این افتخار می کنم.» یک ژاکت برنزه با موجودات دریایی کوچک پوشیده شده است. هر قطعه نرم تر از قسمت بعدی است.
در جاهای دیگر، شبح‌های اساسی وجود دارد که به روش‌های کاملاً غیراصولی انجام می‌شوند: یک لباس تانک رنگارنگ بدون آستین از نخ‌های مرده‌ای ساخته شده است که به بافنده‌ها با آزادی سفارش دادن رنگ‌ها به دلخواهشان داده می‌شود. ژاکت کشمیری کشمیری که با شلوارهای همسان پوشیده می شود، دارای جزئیات دوخت متضاد در طرفین است. حتی مخمل نیز روی یک پیراهن دکمه دار بزرگ، یک ژاکت بمب افکن و شلوار بزرگ باری، همه در سایه سبز چمنی یا فیروزه ای ظاهر می شود. به نظر می رسد با پوشیدن لباس بافتنی رنگارنگ The Elder Statesmen، داشتن یک روز بد غیرممکن است. دلیل خوبی برای نگه داشتن این لباس ها برای همیشه.
منبع
برای فصل بهار، بیلی هانتر، مدیر خلاقیت The Elder Statesman به آن نگاه کرد 101 اختراع بی فایده ژاپنی: هنر چیندوگو، کتاب ۱۹۹۵ مخترع ژاپنی کنجی کاواکامی. خلاقیت های کاواکامی، اگرچه طنزآمیز است، مانند کفش برلا یا یک مکعب قابل حمل از “فضای شخصی فوری” (هر دو در لوک بوک برند برجسته شده اند)، ریشه در احساس ضد مصرف کننده داشتند. ممکن است الهام‌بخشی متضاد برای خط تولید لباس‌های بافتنی لوکس به نظر برسد، اما فقط تا زمانی که به رویکرد مد نظر The Elder Statesman برای تولید آگاهانه فکر کنید. بنیانگذار گرگ چیت در یک قرار ملاقات در یک نمایشگاه در سوهو گفت: «هر چیزی که از نظر تئوری ایجاد می کنیم باید بتواند برای همیشه در اطراف باشد.
هانتر در حین قدم زدن در مجموعه توضیح داد: «کل این مفهوم فقط به نوعی در مورد تخیل است. «آزادی برای ساختن چیزهایی که واقعاً به هدفی می‌رسند، مهم نیست که چقدر مضحک باشد.» این بدان معنا نیست که مجموعه بهار شامل لباس های غیر عملی است، اما حس بازیگوشی و هرج و مرج در لباس ها وجود دارد که بسیار با روح چیندوگو هماهنگ است. این بیشتر در یک ژاکت ترمه قهوه‌ای که با طرح پروانه ساخته شده از نخ قلاب‌بافی دستی تزئین شده بود، مشهود بود. او گفت: “من واقعاً در مورد این ایده از پروانه ها وسواس دارم زیرا آنها بدترین دشمن ترمه هستند، بنابراین فقط آن را روی کل ژاکت گذاشتم.” چهره‌های قلاب‌بافی به‌شدت در این مجموعه، مانند یک لباس سرهمی راه راه با بند اسپاگتی در سایه‌های توت‌ای و زرد که روی یک تیوپ قلاب‌بافی سرمه‌ای پوشیده شده است. روی یک دامن ماکسی خنک با کمربند کشسان متضاد که ظاهری شبیه به رنگ آمیزی دارد. و روی یک ژاکت کش باف پشمی و دامن همسان تا زانو قهوه ای با جزئیات قرمز و گل های کاربردی.