یک توضیح گسترده و کاملاً جذاب برای هر یک از تصاویر پر جنب و جوش در مجموعه تاندیو موریو وجود دارد. کامو: معانی پنهان، ارجاعات و داستان های پشت اشیاء، طرح های چاپی، مدل مو را رمزگشایی می کند. هر کدام با یک ضرب المثل آفریقایی همراه است، و یکی به ویژه چشمانم را به خود جلب کرد: «یک نهر هر چه دور باشد، منشأ خود را فراموش نمی کند». به نظر می رسد استعاره خوبی از هنر موریو باشد. تاندیو، خودآموخته، متولد و بزرگ شده در نایروبی، توانست جهان خود را بیافریند و تاریخ و سنت کنیا را با زیبایی شناسی شخصی – و کاملاً معاصر – خود ادغام کند.
آثار او تا 28 اکتبر 2022 همراه با هنرمندان دریک افوسو بواتنگ و حسن حجاج برای آخرین فصل ونیزی از گالری 193 با عنوان مناسب “رنگ‌های رویاها” به نمایش گذاشته می‌شود. در اینجا، ما عمیقاً به دنیای Thandiwe شیرجه می‌زنیم و درمی‌یابیم که او چگونه سبک منحصر به فرد خود را توسعه داده است، نقشی که ووگ در تصمیم گیری برای هنرمند شدن و تأثیر سنت های باشکوه آفریقایی پرتره، مدل مو و پارچه های چاپی بازی کرد.
منبع عنوان به خودی خود اشاره‌ای به این روند نمادین است: سوژه‌ها در واقع در پس‌زمینه استتار می‌کنند، اما، همانطور که او به شیوایی توضیح می‌دهد، فقط برای برجسته‌کردن آن‌ها: «این تفسیری است درباره اینکه چگونه به‌عنوان یک فرد، می‌توانیم خودمان را در برابر فرهنگ انتظارات گم کنیم. در ما وجود دارد، اما چیزهای منحصر به فرد و زیبایی در مورد هر فردی وجود دارد.”
مدل موی مجسمه‌ای، چاپ‌های روشن، اشیاء روزمره به چیزی جدید و غیرمنتظره تبدیل می‌شوند و همه این عناصر در عکس‌هایی گرد می‌آیند که نوعی تغییر شکل هستند، پرتره‌هایی که به نمادهای قدرتمند زیبایی و غرور تبدیل می‌شوند.
