البته، ستاره برای این رابطه به لباس رسمی خود نیاز داشت. ویلیامز پیراهن بنفش دکمهدار و شلوارک زیر زانو با طرح گلهای بنفش شنل را پوشیده بود که با یک کلاه سطلی و کیف گردنبند کوچک لحافی کامل شده بود. او میگوید شورت یکی از اقلام امضای اوست. ویلیامز میگوید: «من یک پسر شلوارک هستم، اگرچه آنها بلندترین شورتهایی بودند که در طول مدت طولانی پوشیدهام. شورت من معمولا کوتاهتر است. من به سمت یک تنیس باز دهه 1980 تمایل دارم. اما این یک ظاهر بسیار متفاوت بود – چیزی روان و فوق العاده راحت. او می افزاید که جذابیت شیک و جهانی این لیبل همان چیزی است که او را مجبور به بازگشت بیشتر می کند. ویلیامز میگوید: «آنها چیزهای خاصی میسازند که من میتوانم آنها را انجام دهم». چه یک ژاکت کش باف پشمی زنانه باشد، چه یک ژاکت مشکی که واقعاً الهام گرفته شده از یک ژاکت مردانه از یک کت زنگوله است، بسیاری از کارهایی که کوکو شانل در همان ابتدا انجام داد، از چیزهایی که انگیزه بسیار مردانه داشتند به عاریت گرفته شد.
ویلیامز مطمئن شد که از برخی از مناظر خارج از نمایش دیدن می کند. ویلیامز میگوید: «ما به همه جا رفتیم، از بازار تا هود. «به این مکان به نام مدینه رفتیم. خیلی قشنگ بود.” این ستاره همچنین در فروشگاه موسیقی سرباز Bufalo توقف کرد، جایی که با مالک Cheikh Amala Doucouré ملاقات کرد و از برخی از بازارهای داکار نیز بازدید کرد. ویلیامز می گوید: «ما همه چیز را از پوشاک گرفته تا جواهرات و مجسمه های مدرن و باستانی دیدیم. با این حال من زیاد خرید نکردم. من بیشتر به تماشای مردم علاقه داشتم.» غذای اصلی او از همه مردم محلی؟ شما انعطاف پذیری مردم را می بینید و این غرور بی حد و حصر را حس می کنید که آنها حاکمیت خود را دارند.»