سال آینده ماریا کورنیخو 25 سال فعالیت تجاری را جشن می گیرد. بیست و پنج سال بهعنوان یک برند مستقل و تحت رهبری زنان، در این دنیای مردانه متشکل از شرکتهای چند ملیتی کاملاً یک دستاورد است. در اواخر دهه 90، زمانی که او این برچسب را در نیویورک راه اندازی کرد، صنعت نه تنها به تغییرات فصلی پاداش داد، بلکه آن را خواستار شد. کورنیخو به دیدگاه منحصربهفردش که مینیمالیسم بود یا ماکسیمالیسم، گلم یا گرانج، به دیدگاه منحصربهفردش وفادار بود.
با در نظر گرفتن آن سالگرد آتی، کورنیخو در حال بازدید مجدد از آرشیو خود در سراسر رودخانه شرقی در محوطه نیروی دریایی بروکلین بوده است. برای قبل از پاییز، او یک چاپ انتزاعی از چراغ های شهری را که با استفاده از یک آیفون نسل اولیه ساخته بود، دوباره بررسی کرد. او خندید: «قبلاً عکسهای تار میگرفتند، اما البته اکنون این کار را نمیکنند. لباسهای نامتقارن تک رنگ با حجمهای ملایم در رنگهای زرد آفتابی، قرمز خشخاش و آبی آسمانی از گرافیک تار خارج شدهاند. یکی دیگر از پارچه های خاص فیل کوپه است که شبیه توری ظریفی است که برای کت های پیله مانند و تاپ های بلوز استفاده می کرد. یک لباس شب بلند تا قوزک پا از ابریشم مشکی معمولی بود، اما نیم تنه دولایه و جزییات نیم تنه آن به همان اندازه که به نظر می رسید از ابتدایی بودن فاصله داشت.
طول عمر او ناشی از تعهد به زیبایی شناسی اوست. او به جای بیرون انداختن سیلوئت های قدیمی و شروع دوباره، تغییرات ظریفی را انجام می دهد. بازدید از دفتر مرکزی او در خیابان Bleecker کمی شبیه دیدار با دوستان قدیمی است – دوستان قدیمی که از طریق مواد خلاقانه تازه می شوند، اغلب با یک خمیدگی پایدار.