همیشه می‌توانید روی مجموعه‌ای از Rodebjer حساب کنید که خیاطی را با لمسی از سبک بوهمی ترکیب می‌کند – ایده‌آل هیپی، طراح در یادداشت‌های خود نوشت، هسته اصلی برچسب است – و نوعی مرجع هنری. برای پاییز، او با هنرمند سوئدی کارل یوهان دی گیر کار کرد، که او توضیح داد که زندگی هنری را بر زندگی اشرافی ترجیح داد. یکی از طرح های او، نوعی گل انتزاعی مربوط به دهه 60 میلادی، در بسیاری از موارد مورد استفاده قرار گرفت. رودبجر درباره یک پانچو گفت: «می‌خواستم بارانی بسازم که وقتی باران می‌بارد خوشحالت کند. همچنین در بافتنی، جوراب های طرح دار و گلدوزی استفاده می شد. سبک عکاسی De Geer حتی مسیر ظاهری را تعیین کرد. خوب است که می‌بینیم چنین همکاری‌هایی به شیوه‌هایی ملموس و تفسیری توسعه می‌یابد. رودبجر چندی پیش به سوئد بازگشت و این مجموعه واکنشی بود به مینیمالیسمی که در کشورش بسیار رایج است. اگر صحنه پر جنب و جوش هنر محلی دهه 60 و 70 به رنگ خاکستری محو نمی شد، شاید مد سوئدی مانند این قسمت از مجموعه به نظر می رسید.
هفت سال از حضور Carin Rodebjer در نیویورک می‌گذرد، شهری که این سوئدی نام تجاری خود را در آنجا راه‌اندازی کرد، و خاطرات زیادی به او بازگشتند. من شروع به خیاطی کردم و بعد مردم در خیابان جلوی من را می گرفتند و می گفتند، آیا می توانم آن را برای فروشگاهم بخرم؟ این بسیار شگفت انگیز است که این برند طی کرده است، از آن قدم های کودک تا اینجا. اکنون بسیار بزرگتر است، یک چیز کاملاً متفاوت، اما همچنان یکسان است. این یک داستان بسیار شیرین است.”