قبل از عکاسان استایل خیابانی و وبلاگ های استایل خیابانی وجود داشت میوه ها. مجله ژاپنی که در سال 1997 توسط عکاس شویچی آئوکی تأسیس شد، سبک گروههای مختلف جوانان را که اغلب در محله هاراجوکو توکیو معاشرت میکردند، شرح میداد. یادم نیست دقیقاً چگونه متوجه وجود آن شدم، اما یادم میآید که سوژههای عکسها منقلب شدم. این فقط این واقعیت نبود که همه آنها به طرز غیرممکنی باحال بودند، بلکه رویکرد همه برای پوشیدن لباس کاملاً متفاوت از هر چیزی بود که من تا به حال دیده بودم – حتی لباس ها نیز متفاوت بود. در صفحات از میوه هایک جفت لباس میتواند یکپارچهسازی با سیستمعامل یا آیندهنگر یا مربوط به دورهای ناشناس و ناشناخته باشد، به سادگی با قرار دادن یک زیپ شناور روی یک شبح دست نخورده. در سال 2001 فایدون کتابی به همین نام منتشر کرد که اولین سالهای تصویر را جمعآوری کرد و به نوعی کتاب مقدس تبدیل شد. من هرگز شروع نکردم به لباس پوشیدن مانند افرادی که آنقدر تحسین میکردم، اما نگاه کردن به صفحات آن بارها و بارها حسی را القا کرد که بی شباهت به بازدید مجدد از یک کتاب شعر مورد علاقه نیست.
اکنون 25 سال پس از انتشار، اولین شماره از میوه ها به زبان انگلیسی به عنوان ePub در دسترس است. “هدف ما این است که این آرشیو ارزشمند را برای همه در سراسر جهان در دسترس قرار دهیم. نسخه انگلیسی اولین گام به سوی این هدف است، “آئوکی از طریق ایمیل به اشتراک گذاشت. با دیدن دوباره تصاویر، این بار با درک توضیحات ضمیمه شده به هر یک، لایه دیگری به تصاویر اضافه شد. همراه با اعتبار برند (الزامی) که یک لباس را تشکیل میدهد، آزمودنیها تشخیص میدهند که چه کسی موهایشان را آرایش کرده است (اغلب پاسخ جذاب «یک دوست» است)، و همچنین نکات استایل آنها (اغلب یک حالت کلی الهام بخش است. یا برجسته ترین لباس آنها)، با پاسخ هایی از پانک کاوایی گرفته تا کارآگاه دینامیت تا لباس خواب ساده.