این که سرزمین مد توسط بادهای دهه 90 جاروب شده است، برای مارکو دی وینچنزو هیچ نگرانی نیست. او در یک پیش نمایش گفت: “من همیشه کارها را به روش خودم انجام داده ام.” در Etro، او در حال مطالعه است، آرشیوها را استخراج می کند، و به گفته او “سعی می کند” “به ریشه های تحقیقاتم دست یابد.” این به معنای کنار آمدن با میراث این لیبل در ترکیب الگوها و لباس پوشیدن بوهو است، زیباییشناسی که به جای دقت ساختاری، هندسی و تکرار ریتمیک الگوهای جنبشی عجیب و غریب مورد علاقه او، به بوهمی دهه 1970 مینگرد.
برای دی وینچنزو، تقویت تخصص نساجی پرورش یافته Etro “یک وظیفه است.” برای این منظور، او شماره های ابریشمی هوادار را با کت و شلوارهای باریک با کت های دمی کشیده، برش خورده با پارچه های ابریشمی غنی قرن هجدهم، یا با ژاکت های جعبه ای بزرگ یا کت هایی که با بافت های بافتنی چند رنگ شکل پذیر و دارای یقه دولایه و بدون یقه گرد بود، در هم آمیخت. جبهههای سینهدار – دلیلی بر این که در رویکرد او به میراث اترو احترام وجود دارد، اما هیچ احترامی وجود ندارد. او گفت: “من تغییر نکرده ام.” “هنوز من کسی هستم که ریسک می کند و سازش نمی کند.” هیچ چیز رادیکال تر از آن نیست، واقعا.
منبع
دی وینچنزو مجذوب غنای آرشیو نساجی این برچسب شده است. برای او، «رفتن به ریشهها» به معنای رادیکال بودن در آغوش گرفتن روح برچسب، بدون بازگشت به براندازی است – او یک تحریککننده نیست. او این مجموعه را رادیکال اترو نامید: «من احساس میکنم یک باستانشناس هستم که باید با گذشته مقابله کند و در عین حال یافتههای آن را به روشنی امروز بیاورد».
چیزی که او هرگز در خطی که اکنون متوقف شده است با آن روبرو نشد، سبکی flou، ساخت وزشآلود لباسهای ژولیده و ژولیده، تضاد تخیلی الگوهای ذاتی دلیل وجودی Etro است. او با کنجکاوی و ذوق تازه متولد شده در حال بررسی طیفی از همخوانیهای احتمالی با استعداد غیرعادی برچسب است. «من قبلاً هرگز flou را انجام ندادهام، برای من یک قلمرو کاملاً جدید است. اما آن سبکی! همه آن حیاطها و حیاطهای ژرژت با هوا مسحورکننده هستند، من از پتانسیل این همه نیستی هیپنوتیزم شدهام.»
تعداد زیادی لباس عاشقانه زیبا برای ادای احترام به آرشیو خانه در مجموعه وجود داشت، اما آنها طعم عجیب و غریب خاصی داشتند. لباسهای ژولیده با پارچه ابریشمی شفاف که با گلها یا گلهای ظریف چاپ شده بود با پتوهای تارتان دنج به رنگهای روشن بسته میشدند یا زیر کاردیهای آویزان کار باز پوشیده میشدند. سبکی، و همچنین احساس لطیف خانگی، در کتهای بالشتکدار فراوان با آسترهای چاپی کنتراست، که بهعنوان روکشهای تخت پوشیده شدهاند و در عین حال با پانلهای پوستهدار متمایل به شناور آزادانه در پشت، نشان داده میشد.