طرح‌ها همگی در ویتنام تولید شده‌اند و چهار طراح با خیاط‌ها رفت و آمد می‌کردند و به شدت به Google Translate برای تحقق دیدگاه‌های خود متکی بودند. این فرآیند به مجموعه نفوذ کرد و مفهوم بوتلگ را که آنها در فصول قبل بررسی کرده بودند، به نمایش گذاشت. چو توضیح داد: «ایده بوتلگ این است که زبان درهم می‌شود. زمانی که می‌خواهیم ویتنامی صحبت کنیم یا زمانی که آنها می‌خواهند انگلیسی صحبت کنند، لزوماً از گرامر درست یا همان متن استفاده نمی‌کنیم. اما ما به اصل مطلب و لباس هایی که با هم می سازیم می رسیم [are] اثبات آن و گاهی اوقات، برخی چیزها آنطور که ما می‌خواهیم کامل نیستند، اما به گونه‌ای متفاوت و زیبا هستند که ما انتظارش را نداشتیم.» ایزو این احساس را تکرار کرد: «زبان به اندازه مد ابزاری است، جایی که می‌توان از آن برای انتقال انواع مختلف معنا استفاده کرد – معنایی که می‌توان فرد را درک کرد، حتی اگر نحو متفاوت باشد.» گروهی از مجسمه ها و نصب ویدئویی در طبقه دوم گالری نمایش را همراهی کردند.
