“Camelot” جدید مرکز لینکلن یک چیز زیبایی است

اجازه می دهد شما را از داستان نسبتا طاقت فرسا پشت سر بگذارد کملوتتولید اصلی برادوی؟ نسخه کوتاه این است: نمایش – اقتباسی موسیقایی از تی‌ وایت پادشاه یک بار و آینده، درباره شاه آرتور و شوالیه های میز گرد، توسط آلن جی لرنر، ترانه سرا-آلبرتیست و فردریک لوو آهنگساز (هر دو قبلاً تیپ، بانوی زیبای من، و جیجی) – همیشه مشکل داشته است. علیرغم استعدادهای آشکار بازیگران آن، به رهبری ریچارد برتون در نقش آرتور، جولی اندروز در نقش عروس فرانسوی او، گنور، و رابرت گوله در نقش لانسلوت باهوش، در سال 1960 باز شد و نقدهای متوسطی داشت و نیاز به بخش اختصاصی داشت. این نمایش اد سالیوان (در ابتدا به معنای جشن گرفتن بود بانوی زیبای منپنج سال در برادوی) تا فروش بلیت خود را به زندگی شوکه کند. این هیچ تقصیری از موسیقی نبود، که وقتی به طرز شگفت انگیزی شاداب نبود، جذاب بود. مشکل کتاب پف کرده بود – نیمه تاریخ شبه قرون وسطایی، نیمه درام عاشقانه، با کمی جادوگری که صرفاً برای سرگرمی در آن پرتاب شده بود. توسط نیویورک تایمزبر اساس ارزیابی، این کار «به‌طور ناراحت‌کننده‌ای بین واقعیت‌های خیال‌انگیز و غیرقابل تغییر حرکت کرد» و به جایی خاص ختم نشد.