Moschino امروز Adrian Appiolaza متولد بوئنوس آیرس را به عنوان مدیر خلاق جدید خود معرفی کرد. گفته می شود که این آرژانتینی 51 ساله بسیار مورد توجه است که اخیراً از پاریس به میلان نقل مکان کرده است تا اولین مجموعه ای را که اواخر این ماه به نام او نمایش داده می شود، به خوبی تنظیم کند. انتصاب آپیولازا در Moschino او را جانشین طراح ایتالیایی Davide Renne می کند که تنها 10 روز پس از شروع این نقش به طور ناگهانی در نوامبر درگذشت.
ماسیمو فرتی، رئیس اجرایی گروه Aeffe، مالک Moschino، در بیانیه‌ای گفت: «آدریان تجربه، خلاقیت و دانش بی‌نظیری را با خود به ارمغان می‌آورد که برای نوشتن یک فصل جدید فوق‌العاده در ماجراجویی بسیار مفید خواهد بود. برندی که توسط فرانکو موسکینو تأسیس شد.
در همین بیانیه، آپیولازا افزود: «از ماسیمو فرتی عمیقاً سپاسگزارم که به من اجازه داد به دنیای موسکینو و همچنین ورود به خانه‌ای که دیوارهایش تاریخچه‌ای را برملا می‌کند که مشتاق شنیدن آن هستم. من آماده هستم تا مزون را به یک فصل جدید، با لمسی تئاتری، به سبک ناب موسکینو منتقل کنم.
Appiolaza مدت‌هاست که بعد از شاگردی متفاوت و متمایز در زیر عرشه‌های خلاقانه، هدایت خانه‌ای را بر عهده می‌گیرد. آخرین سکوی او یک Loewe بود، جایی که به مدت 10 سال به عنوان مدیر طراحی لباس های آماده خدمت کرد. قبل از آن، او به مدت دو سال زیر نظر کلر ویت کلر در طول مدت حضور کم‌حساب او در Chloé، پس از دو سال زیر نظر مارک جاکوبز در Louis Vuitton و چهار سال زیر نظر Miuccia Prada در Miu Miu، که در سال 2006 به آن پیوست، کار کرد.
آپیولازا در یادداشتی اضافه کرد: “این فیبی فیلو بود که مسیر حرفه ای من را تغییر داد.” آپیالوزای جوان در حین کار به عنوان طراح جوان در الکساندر مک کوئین و میگل آدروور در آغاز هزاره، در سنترال سنت مارتینز نیز ثبت نام کرد. او افزود: “او مجموعه ای را دید که من با آن فارغ التحصیل شدم و از من دعوت کرد تا در سال 2002 در Chloé به او بپیوندم.” هنگامی که فیلو در سال 2005 در مرخصی زایمان بود، Appiolaza در میان تیم طراحی بود که پس از نمایش مجموعه پاییز آن سال تعظیم کرد. او یک سال بعد، پس از خروج فیلو، و کمی قبل از حرکت او به سمت Miu Miu، به باند فرودگاه بازگشت.
آپیولازا در سال 1972 به دنیا آمد و می گوید که بیشتر دوران کودکی و نوجوانی خود را در مغازه خیاطی مادربزرگش گذرانده است. این وسواس نسبت به موسیقی و نه مد بود که برای اولین بار الهام بخش او شد تا خانه را ترک کند و به بریتانیا برود. او می‌گوید: «در طول سال‌هایی که صحنه موسیقی در منچستر پر رونق بود، من را وادار کرد تا جهان دیگری را تصور کنم، به ظاهر دور، جایی که می‌توانستم خودم را مانند قبل نشان دهم.»