لطف و وعده عدالت کتنجی براون جکسون
در آن اتاق بدون پنجره، درست سه مایلی دورتر از ساختمان کنگره ایالات متحده، جفت ما – دو دختر تیره پوست، یکی نوجوان و دیگری یک مدافع عمومی 29 ساله – لحظاتی را صرف جشن گرفتیم تا به زودی جشن بگیریم. پیمایش استادانه جاستیس جکسون در مورد آنچه که مجموعه ای طاقت فرسا بود. با احتیاط از هشدار دادن به نگهبان، صدایمان را پایین نگه داشتیم. در یک لحظه، ما یک انتقال ناخوشایند به تجارت را انجام خواهیم داد: پرونده جنایی و دفاع قانونی او. جاستیس جکسون که زمانی خود یک وکیل عمومی بود، دقیقاً با این لحظه آشنا بود – زمانی که باید به کسی یادآوری کنید که عمیقاً به آن اهمیت می دهید که با آینده ای مبهم و دردناک روبرو است. این وظیفه شماست که مفاهیم پیچیده حقوقی را تقطیر کنید و احساسات خود را دور نگه دارید. تو هم به حرکاتت اهمیت میدی مشتری شما با دقت نگاه می کند. اگر بی قراری کنید، این نشان می‌دهد که لحظاتی از ارائه اخبار بد فاصله دارید.
“پ اجاره به من بگو کتانجی براون جکسون را دیشب در آن جلسه دیدی.”
“من کردم! آیا او فقط باورنکردنی نبود؟»
وقتی من و مشتریم روی صندلی های پلاستیکی تنگ اتاق ملاقات نشستیم، چه فکر کردم اما نگفتم:شما حتی جلسه تایید را چگونه دیدید؟ من با موکلم در بازداشتگاه نوجوانان دی سی ملاقات می کردم، که گمان می کردم به تلویزیون زنده دسترسی ندارد. شاید دلیلش این بود که بدون توجه به تعداد کتاب‌هایی که برایش فرستادم، قبل از اینکه بتوانم کتاب‌های بیشتری برایش تهیه کنم، همه آنها را به خوبی تمام می‌کرد. تا آن زمان، من فقط تصور می‌کردم که مشتری‌ام در واحدش می‌نشیند، لباس‌های چوگان و خاکستری استاندارد می‌پوشد و هر وقت می‌توانست مطالعه می‌کرد.