طرفداران دیهارد ویتنی هیوستون فورا قاب افتتاحیه کارگردان کاسی لمونز و نویسنده آنتونی مک کارتن را تشخیص خواهند داد. ویتنی هیوستون: من می خواهم با کسی برقصم. هیوستون (با بازی نائومی آکی) را از پشت نشان می دهد که در لباس یقه اسکی مخملی مشکی با قطاری شنل مانند درخشان و ژولیده، در حال شروع اجرای خود در جوایز موسیقی آمریکا در سال 1994 است. که امروزه با نام “The Impossible Medley” شناخته می شود (او ترکیبی از آهنگ های نمایشی مانند “من به تو می گویم، نمی روم” و آهنگ “من هیچ چیز ندارم” را بیش از 10 دقیقه خواند)، یک لحظه تعیین کننده در 30 سالگی خواننده است. – حرفه ای یک ساله این لباس فقط بر عملکرد و استعداد پاک نشدنی او تأکید می کند. او یک ستاره است.
چارلز آنتوانت، طراح صحنه و لباس پشت پروژه توضیح می دهد که این تمایز یکی از مهم ترین نکاتی بود که باید بیان کرد. استعداد پشت لباس در یهودا و مسیح سیاه، کسیآنتوانت در زنده کردن افراد واقعی روی پرده تجربه دارد. با این حال، بازگویی داستان خواننده در فیلم، پیچیدگی‌های خاص خود را داشت – به‌ویژه از نظر گرفتن شکل کمتر شناخته‌شده و ضعیف هیوستون، که عزیزان او را نیپی می‌نامیدند. “من یک مستند تماشا کردم [that] در مورد چگونگی صحبت کرد [Whitney] آنتوانت می گوید ویتنی هیوستون روی صحنه بود و نیپی در خانه. بنابراین من واقعاً سعی کردم آن را در لباس نشان دهم.»
بلافاصله پس از این نما، بینندگان به سال 1983 منتقل می شوند. هیوستون با رابین کرافورد با بازی نافیسا ویلیامز ملاقات می کند که معشوق هیوستون و سپس دستیار و کارگردان خلاق می شود. این صحنه با قرار دادن این زوج در محله‌شان درست قبل از تعطیلات بزرگ هیوستون، آزادی عمل می‌یابد، و لحن را برای اتفاقات آینده تعیین می‌کند. (آنها در واقع به عنوان مشاور در یک کمپ تابستانی ملاقات کردند). افتخارات این نماد فقید شامل شش جایزه گرمی، دو جایزه امی و 16 جایزه بیلبورد است. اما از آنجایی که این صحنه‌های انسان‌ساز آشکار می‌شوند، این فیلم در اصل درباره ویتنی هیوستون ستاره پاپ نیست. این فیلم در مورد ویتنی هیوستون، انسان بود.