اندروز این نقش را در برادوی آغاز کرد و در این روند قلب ها و منتقدان را به خود جلب کرد. بنابراین، زمانی که هپبورن بازیگر شد بانوی زیبای مناقتباس از فیلم بلند، چیزی شبیه یک رسوایی هالیوود بود. مطبوعات با خوشحالی این دو تسپین را در مقابل هم قرار دادند. هپبورن که زمانی به عنوان یک بازی چشم درشت و با ظرافتی فراتر از سال‌های زندگی‌اش تلقی می‌شد، اکنون به‌عنوان کشتی گرفتن این نقش از دستان آموزش‌دیده اندروز شناخته می‌شد (آندروز هنوز اولین نمایش خود را در صفحه بزرگ انجام نداده بود). اما واقعاً چه چیزی خبرنگاران را به دردسر انداخت؟ این واقعیت که در حالی که اندروز صدایی باورنکردنی داشت، استعدادهای سراسیمه هپبورن فقط در حد آواز خواندن متوقف شد.
به این ترتیب، زمانی که ووگ از بیتون خواست تا از هپبورن در مجموعه‌ای از قیافه‌ها عکس بگیرد که به علاقه‌مندی‌های او برای فیلم کمک می‌کند، او کارش را برای او قطع کرده بود… یا او؟ هپبورن که در اینجا به‌عنوان سر کوچکی که از یک میل‌فوی ارگانزا بیرون می‌آید، یا به‌عنوان یک بشقاب مد در مجموعه‌ای به سبک پوآره که زیر باسن جمع شده است، دیده می‌شود، به شکلی باشکوه وارد نقش می‌شود. (این هنرمند و موز قبلاً به خوبی آشنا بودند: بیتون در اوایل دهه 1960 بیش از یک دهه از هپبورن عکاسی می کرد.)
محیط فیلم در حدود سال 1912 مکانی است که در آن کلاه یک لوازم جانبی ضروری بود. در هر یک از ده ها عکس گرفته شده توسط Beaton، کلاهی از ساخته خود او به نمایش گذاشته شده است. هپبورن گفت: «او باعث می‌شود همان‌طور که همیشه می‌خواستید به نظر برسید ووگ از بیتون. من کلاه ها را دوست دارم. به نظر می رسد که آنها همیشه در حرکت هستند … لباس تبدیل به ساقه کلاه می شود. لباس‌های سیسیل بیتون مجسمه‌های حجاری‌شده‌ای هستند، مانند لباس پیگمالیون.