سخت است که هنگام تماشای عکسهای گریس جونز که امروز ۷۶ ساله میشود، خوشحال نباشیم. او که در جامائیکا به دنیا آمد، به سرعت در دهه 70 به عنوان خواننده، مدل و هنرپیشه به شهرت رسید و با همه از هلموت نیوتن و گای بوردین گرفته تا ایو سن لورن کار میکرد و به استودیوی 54 مراجعه میکرد. با زیباییشناسی قدرتمند و رهبری دیسکو – از آن هدپرسهای فوقالعاده خیرهکننده فیلیپ تریسی گرفته تا کت و شلوارهای تیز، شانههای تیز و تمام انواع درخشش او – او همچنین پیشگام ظاهر زیبایی به همان اندازه خارقالعاده، جهتدار و منحصربهفرد بود. او به بیان ساده، مظهر افسانه است.
استخوان گونه! سایه چشم! ابروها! مو! هر عنصر ظاهر او به همان اندازه متمایز است و راه را برای تعدادی از روندهای ماندگار هم در دنیای زیبایی و هم در دنیای مد هموار کرده است. در واقع، او یک بار در مورد موهای تراشیده شدهاش گفت: «این باعث شد من انتزاعیتر به نظر بیایم، کمتر به یک نژاد، جنس یا قبیله خاص گره بخورم. من سیاه بودم اما سیاه نبودم. زن، اما نه زن؛ آمریکایی، اما جامائیکایی؛ آفریقایی، اما علمی-تخیلی.» ما واقعا لیاقت نداریم