کلی اوهارا و برایان دارسی جیمز برای «روزهای شراب و گل رز» با هم متحد شدند

اینجا جایی است که کلی اوهارا وارد تصویر می شود. بزرگ شده در اوکلاهاما غربی، سوپرانوی برنده جایزه تونی – معروف به خاطر نقش‌هایش در نمایش‌هایی مانند کار خوبی است اگر بتوانید آن را دریافت کنید، پل های شهرستان مدیسون، من و شاه، و مرا ببوس، کیت– غرق در فیلم های دهه 1960 بود. اوهارا توضیح می دهد: “این چیزی است که ما تمام وقت در خانه خود تماشا کردیم.” داستان‌ها (و لباس‌های) آن دوران هنوز زمانی که او شروع به کار کرد جذاب بود و برای نقش سوزان در تولید برادوی در سال 2002 انتخاب شد. بوی شیرین موفقیت، در اواسط قرن نیویورک اتفاق می افتد. اوهارا به قدری با دنیا جذب شد که به وجد آمد – و با همبازی اش، برایان دارسی جیمز، که دو سال قبل در فیلم اندرو لیپا دیده بود. مهمانی وحشی– کمی بعد بوی شیرین موفقیت بسته شد و او به اولین کارگاه آدام گوتل و کریگ لوکاس پیوست نور در پیاتزا، او ایده ای به گوتل ارائه کرد. او به خاطر می‌آورد: «فکر کردم، می‌خواهم یک برنامه دیگر با برایان اجرا کنم، و می‌خواهم بیشتر موسیقی آدام گوتل بخوانم. و من به آدام گفتم، شما باید یک موزیکال واقعا تاریک، از نوع اپرا و دراماتیک بسازید. روزهای شراب و گل رز برای برایان و برای من.”

و بنابراین گفتگوی طولانی آغاز شد که حدود 21 سال بعد در افتتاحیه آف برادوی به اوج خود می رسد. روزهای شراب و گل رز روز دوشنبه در شرکت تئاتر آتلانتیک. (پیش نمایش در ماه مه آغاز شد.) به کارگردانی مایکل گریف (ایوان هانسن عزیز)، با موسیقی و اشعار گوتل و کتابی از لوکاس – اولین همکاری آنها پس از میدان، که اتفاقا اواخر این ماه برای یک Encores در مرکز شهر نیویورک خواهد بود! نمایش به رهبری روتی آن مایلز – نمایش ترکیبی جذاب از فرم ها را نشان می دهد: یک موزیکال 90 دقیقه ای با موسیقی اپرا که با ویرانی های اعتیاد روبه رو می شود با مستقیمی که هنوز به ندرت در تئاتر زنده دیده می شود. (اگرچه یک پروژه کاملاً متفاوت است، تولید مجموعه 2020 سفر طولانی روز به شببا تاکید بر اعتیاد مری تایرون به مواد افیونی، سال گذشته کار دستگیری در این فضا انجام داد.)



منبع

پوستری برای بلیک ادواردز روزهای شراب و گل رز (1962).

عکس: با حسن نیت مجموعه Everett

چهار سال بعد، میلر این قطعه را در یک فیلم سینمایی به کارگردانی بلیک ادواردز (با موسیقی زیبای هنری مانچینی، همکار اخیر او در صبحانه در تیفانی) و با بازی جک لمون و لی رمیک. علی‌رغم احتیاط‌های مدیران استودیو، که به گفته لمون، نگران این بودند که هیچ‌کس نمی‌خواهد «داستانی بد و وحشتناک درباره چند مست جوان را ببیند که نمی‌توانند از پس آن برآیند». روزهای شراب و گل رز به یکی از پردرآمدترین فیلم های سال تبدیل شد و نامزدی اسکار را برای لمون و رمیک به دست آورد. (در پایان، فیلم تنها با بهترین آهنگ همراه شد.)