پیرپائولو پیچیولی در «همیشه والنتینو»، نمایشگاه تئاتری و فراگیر با کاوش در کدها و ارزش‌های خانه که این هفته در دوحه افتتاح می‌شود.

و بنابراین بازدیدکنندگان تور خود را از “همیشه والنتینو” به همان روشی آغاز می کنند که کارمندان مزون روزهای خود را شروع می کنند، با ورود به حیاط دفتر مرکزی در Palazzo Mignanelli، جایی که مجسمه بزرگ ایگور میتوراج (در این مورد یک کپی از) است. Sorgente del Centurione به فضا فرمان می دهد. فیوری توضیح می دهد: «نکته بسیار جالب مجسمه این است که به نوعی این ایده از قطعات گذشته را که به یک اثر مدرن تبدیل شده است، تکرار می کند. این یک نمای کلی از لباس‌هایی است که هم توسط گاروانی و هم پیچیولی طراحی شده‌اند، بنابراین ایده مکالمات بین آثار معاصر و گذشته را آغاز می‌کند، آن‌ها را متحرک می‌کند و بازدیدکنندگان را تشویق می‌کند تا این ارتباطات بین تاریخ و حال برقرار کنند.» توجه به این نکته ضروری است که در این نمایشگاه، از جمله این بخش، هم طرح‌های مد لباس و هم طراحی‌های آماده به نمایش گذاشته می‌شود.

تیم رویایی متصدیان به جای استفاده از زمان به عنوان اصل سازماندهی نمایشگاه، بر مکان تمرکز کرده اند: رم. پیچیولی در یک تماس می‌گوید: «من فکر می‌کنم که یک خانه مد رومی بودن چیزی است که والنتینو را بسیار خاص و منحصر به فرد می‌کند. رم تاثیر زیادی روی کار من دارد. رمی که در این نمایشگاه به تصویر کشیده شده است، رم کارت پستال ها و کلیشه ها نیست، بلکه شهری واقعی است که مردم واقعی در آن زندگی می کنند و به ویژه رم به عنوان خانه والنتینو مزون است. گیونی می‌گوید، مدیر خلاق به وضوح نمی‌خواهد در «تله یک منظر مصور و کیچ از رم» بیفتد. همچنین فکر می‌کنم آنچه پیچیولی به مد می‌آورد، و به‌ویژه برای والنتینو، ایده‌ای از رم به‌عنوان شهری جهان‌وطنی، به‌عنوان شهری واقعاً زیست‌شده، به‌عنوان مکانی که قرن‌ها در آن همزیستی وجود داشته است… شهری است که بسیار چندصدایی‌تر است. پیچیده و زیبا در تنوع آن نسبت به روایت امپراطوران ما را به این باور واداشته است.»