در راه رسیدن به اتاق تزیینات، مازگو گفت که چیزی برای ویوین وست وود و سفارشی دارد. او از برندهای رایج مد شورش می کند، و ترجیح می دهد به DM طراحان برود و چیزی سفارشی درخواست کند. یک آرایشگر قفسه ای از لباس ها را درآورده است. Masego یک تغییر سریع انجام داد و با یک ژاکت و شلوار هماهنگ توسط نیکلاس دیلی، یک طراح لندنی که والدینش اسکاتلندی و جامائیکایی هستند، بازگشت. او می‌گوید: «اگر چیزی مطابقت ببینم، می‌گویم «آره». “من این نوع لباس انیمه-شرور را دوست دارم.” این الگو به نظر می رسد که با فرو بردن گل های هیبیسکوس در رنگ آبی و سپس زدن گلبرگ ها روی پارچه آبی یخی ساخته شده است.
بین نگاه‌ها، لایه‌های آلبوم جدید Masego را باز کردیم. او بخشی از آن را در هانتسویل، آلاباما ضبط کرد و با کلوین ووتن روی آهنگ هایی مانند «Sax Fifth Avenue» و «Who Cares Anyway» کار کرد. او مانند نسخه 50 ساله من است. بسیار با استعدادتر، اما بسیار گوشه گیر. ماسگو می‌گوید، بنابراین، من فقط او را گرفتم. برای الهام، به درون نگاه کرد. او در “به یاد آوردن یکشنبه ها” در مورد آرزوی یک زندگی ساده تر می خواند. به گفته ماسگو، نوازندگان جاز دوست ندارند خانه را ترک کنند. او ترجیح می دهد در مورد نوسانات ذهن خود آواز نخواند. او می‌گوید: «گروهی مرد در اطرافم دارم که از من خواستند بهتر شوم. ما در مورد مردانگی و زنانگی بحث می کنیم. و رشد و رهبری؛ و هزاران مکالمه مختلف که در گذشته نداشتم.»
این نوازنده در اوایل زندگی حرفه ای خود، مرحله ای را گذراند که خود را “مرحله پیرمرد” توصیف می کرد. او برای «پارچه‌های فروشگاه‌های مقرون‌به‌صرفه» خرید می‌کرد – کرفس و پیراهن‌هایی با قیمت پنجاه سنت. ماسگو در مورد اهمیت تولد در کینگستون جامائیکا صحبت کرد. او احساس می کند که ادعای جزیره به عنوان خانه اش غیر معتبر است. اما، در مورد سبک وجود دارد؟ جامائیکایی‌ها مطمئن‌ترین مردانی هستند که من با آنها برخورد کرده‌ام. آنها می توانند هر چیزی را بپوشند. به بوتیک دولچه و گابانا رفتیم، و او یک شلوار جین زمخت و لحافی را احساس کرد که با یک کت برنزه و آرم برجسته طراحی شده بود. او می‌گوید: «به نظر می‌رسد زمانی که جامائیکایی‌ها برای اولین بار پول می‌گیرند، آنها را می‌پوشند و چنین چیزهایی را می‌پوشند. دونده های گشاد کرمی با پلاک طلایی ساده روی مانکن دیگری قرار گرفته بودند. “من شبح این شلوار را در اینجا دوست دارم.”
MELISSA BUNNI ELIAN
او با پوشیدن “ژاکت نیمه دوم تور” خود از جنبش مردم، اثر Uzo Njoku، از میان قفسه ها عبور کرد. این رنگ آبی، سفید و سیاه در یک الگوی انتزاعی است که توسط Njoku نقاشی شده است. ماسگو با اشاره به شیوه‌های کار استثمارگرانه و تاریخ سیاسی مشکوک برخی از برندهای معتبر، می‌گوید: «من به یادگیری بیش از حد ادامه می‌دهم. بنابراین، به همین دلیل است که من با آفریقایی ها کار می کنم. امیدوارم از نظر تاریخی به کسی آسیب نرسانند.»
